Ποιος κυβερνά αυτήν την χώρα;

Αυτός θα ήταν ο τίτλος της σημερινής μου ομιλίας στη Βουλή (την οποία ωστόσο δεν πρόλαβα να εκφωνήσω ελλείψει χρόνου...), στη συζήτηση για την αίτηση του ΠΑΣΟΚ για σύσταση εξεταστικής επιτροπής για τα ομόλογα, σε περίπτωση που ήταν άρθρο σε εφημερίδα. Την παραθέτω στο διάλογο...


"Είναι αρκετά χρόνια που στη χώρα γίνεται πολύς λόγος για τη διαφθορά , τη διαπλοκή, την μάχη για την εγκαθίδρυση της διαφάνειας. Κι εμείς ως κυβερνώσα παράταξη δεσμευτήκαμε προς αυτήν την κατεύθυνση. Με αυτήν τη σημαία κερδίσαμε την εκλογική αναμέτρηση προ μιας τετραετίας. Με τη σημαία της ηθικής.

Δυστυχώς όμως ο καλός καγαθός γίγαντας αποδείχθηκε ότι διαθέτει πήλινα ποδάρια. Τα φαινόμενα διαφθοράς συνεχίζονται με αμείωτη ένταση. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό;

Κοιτάξτε, το έχω επαναλάβει ...

πλείστες φορές στο παρελθόν: Στις κρίσεις που ξεσπούν ΔΕΝ επέρχεται η κάθαρση! Και ιδού τα αποτελέσματα! Ένας φαύλος κύκλος (επικίνδυνος και διογκωμένος) που διαιωνίζεται, ατελέσφορες συζητήσεις και τηλεμαχίες, και το τελευταίο: διάχυση ευθυνών σε όλες τις κατευθύνσεις με συνέπεια να αμαυρώνεται στο σύνολό του ο πολιτικός κόσμος. Η σήψη γενικεύεται και όπως γνωρίζετε πολύ καλά στη γενίκευση ελπίζουν οι πραγματικοί ένοχοι και οι κουτοπόνηροι. Δεν είναι όλα σάπια και δεν έχουν όλοι τις ίδιες ευθύνες, αυτό όμως είναι κάτι για το οποίο ο ελληνικός λαός δεν μνας πιστεύει καθόλου.

Αυτά σε γενικές γραμμές. Στην υπόθεση των ομολόγων που συζητούμε σήμερα. Αποτελεί κοινό μυστικό πλέον ότι διακινήθηκε «μαύρο» πολιτικό χρήμα. Αποτελεί κοινό μυστικό ότι επιβαρύνθηκαν ανεξέλεγκτα τα ήδη προβληματικά και υπερχρεωμένα ασφαλιστικά ταμεία. Το αντιμετωπίσαμε εμείς οι ίδιοι κατά τη διεξαγωγή της συζήτησης για την αλλαγή του ασφαλιστικού νόμου. Αυτό ήταν άλλωστε και το μείζον ζήτημα: πως θα αντιμετωπισθούν τα χρέη των ασφαλιστικών ταμείων. Και γνωρίζουμε πολύ καλά όλοι μας ότι η υπόθεση των ομολόγων επέδρασε αρνητικά.
Για την οικονομία της συζήτησης, ας αποδεχθούμε ότι το ζήτημα καλώς πορεύεται στα χέρια της δικαιοσύνης. Αισθανόμαστε ωστόσο ασφαλείς; Μάλλον όχι. Ο ίδιος ο πρόεδρος της Αρχής Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες βάλλει κατά του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και κατά του Εισαγγελέα Εφετών για παρεμπόδιση του έργου της αρχής με αποτέλεσμα να μην περιληφθεί στη δικογραφία το πόρισμά της για τα ομόλογα των Ταμείων των δημοσίων υπαλλήλων, ενώ αγνοείται η τύχη του πορίσματος για το ταμείο των δημοσιογράφων. Προσωπικές κόντρες, δικαστικοί σε επικοινωνιακά παίγνια ή ό,τι άλλο, λίγο ενδιαφέρει. Ένα είναι το κρατούμενο: η υπόθεση παραμένει εν σκιά.

Γνωρίζετε όλοι καλά ότι έχουμε εκτεθεί ανεπανόρθωτα απέναντι στους Έλληνες πολίτες. Ο ελληνικός λαός ΔΕΝ μας εμπιστεύεται. Και τούτο διότι, δυστυχώς τα αποτελέσματα στην μάχη για διαφάνεια δεν είναι ενθαρρυντικά. Όχι μόνο στα υψηλά επίπεδα εξουσίας, αλλά κυρίως στην καθημερινότητα του Έλληνα πολίτη. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας. Έχουμε όλοι την εμπειρία του απλού πολίτη που αναζητά ένα στήριγμα απέναντι στην ανάλγητη γραφειοκρατία. Εξαιτίας αυτής της πραγματικότητας ο πολίτης μας γυρνάει την πλάτη και αδιαφορεί. Και εξαιτίας αυτής ακριβώς της πραγματικότητας δεν τον νοιάζει εάν θα συσταθεί αυτή η επιτροπή για την οποία συζητάμε. Διότι πολύ απλά δεν πιστεύει ότι κάτι θα αλλάξει. Αμφισβητεί την αξιοπιστία όλων μας, λιγότερο ή περισσότερο, δεν έχει σημασία.

Ασφαλώς και τάσσομαι ενάντια της πρότασης του ΠΑΣΟΚ και της αντιπολίτευσης, που άγεται και φέρεται από τα μικροκομματικά της οφέλη, αρνούμενη να φανεί χρήσιμη στον τόπο. Ασφαλώς και τάσσομαι ενάντια σε μια πρόταση, που γνωρίζει εκ των προτέρων ότι θα αναλωθεί σε επικοινωνιακά τρικ. Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι της Αριστεράς δεν υπάρχουν στην πολιτική μακρόβια μαγικά που εξαφανίζουν την ανεπάρκεια, την έλλειψη σοβαρότητας και το έλλειμμα πολιτικών προτάσεων από το τραπέζι. Ασφαλώς και τάσσομαι ενάντια στην πρόταση του ΠΑΣΟΚ που επιχειρεί να αποπροσανατολίσει από την ουσία του προβλήματος, δημιουργώντας τι άλλο; Μια ακόμη επιτροπή! Λες και λίγες έχει δει ο τόπος, λες και λίγες έχει πληρώσει ο Έλληνας.

Και σε αυτό το σημείο, παρακαλώ να καταγραφούν οι προτάσεις μου.

Πρώτα και κύρια. Πρέπει να αποδεχτούμε δύο πράγματα : τόσο αυτή η υπόθεση των ομολόγων όσο και οι άλλες -από το χρηματιστήριο έως τη Siemens- δεν είναι απλώς δικονομικά ζητήματα. Είναι ζητήματα ξεκάθαρα πολιτικά.
Δεύτερον: η χώρα κυβερνάται από εκείνους που ο ελληνικός λαός εξέλεξε, από εμάς, και όχι από τη Δικαιοσύνη και τους νομικούς. Αλλιώς θα κάναμε εθνικές εκλογές για την ανάδειξη προέδρου στον Άρειο Πάγο! Τι σημαίνει αυτό; Όσο καιρό η δικαιοσύνη πραγματοποιεί απερίσπαστη το έργο της, εμείς δεν μπορούμε να στεκόμαστε ενεοί. H πρόταση μου δεν έχει να κάνει με καμία μεταφυσική. Είναι απλή κοινή λογική. Μια πολιτική που ακολουθούν σε πολλές χώρες ανατολικά της Αιγύπτου. Ποια είναι αυτή; Υπόνοιες και ενδείξεις είναι αρκετές προκειμένου να απομακρύνονται από τους θώκους τους κάθε φορά υψηλά ιστάμενοι σε οργανισμούς και πολιτικοί σε υπουργεία. Ας μην αναλωθούμε στα περί συνταγματικότητας και στα περί του νόμου ευθύνης υπουργών, μιλώ για μια ξεκάθαρη πολιτική στάση.
Με άλλα λόγια ζητώ την αποπομπή όσων σκιαγραφούνται έστω και αμυδρά στα πορίσματα, προκειμένου να μείνει καθαρό το πολιτικό τοπίο, αλλά και να λειτουργήσει η δικαιοσύνη απερίσπαστα.

Δεν είναι ζήτημα ιδιαίτερης ευαισθησίας αυτό. Eίναι ζήτημα δημοκρατικής τάξης: σε όλες τις ευνομούμενες δημοκρατίες ισχύει για το ποινικό κομμάτι το τεκμήριο της αθωότητας και για τις πολιτικές ευθύνες το «τεκμήριο ενοχής».
Ο πολιτικός είναι πολιτικά ένοχος για όποιες πολιτικές ευθύνες τον βαρύνουν(φυσικά με στοιχεία) μέχρις αποδείξεως του εναντίου. Προσοχή! Πολιτική ενοχή συνιστούν τόσο τα ψέματα όσο και οι μισές αλήθειες.
Το «τεκμήριο αθωότητας» για τον πολίτη όπως και το «τεκμήριο πολιτικής ενοχής» είναι χρήσιμα, διότι βοηθούν στην αποκάλυψη της αλήθειας. Το πρώτο είναι θεσμοθετημένο γιατί προστατεύει τον ανίσχυρο πολίτη από τις αυθαιρεσίες της πανίσχυρης δικαστικής εξουσίας. Το δεύτερο χρειάζεται, επειδή οι διωκτικές αρχές μπορεί να βρεθούν ανίσχυρες μπροστά στον πανίσχυρο πολιτικό.
Ο πολιτικός λοιπόν πρέπει να παραιτηθεί του αξιώματός του, να διαλευκανθεί η υπόθεση και μετά ως αθώος να συνεχίσει την καριέρα του.

Και όταν δεν μπορούν όλοι να πορευθούν με αυτήν την ευθιξία, η πολιτική ηγεσία πρέπει να βρίσκει το θάρρος να δρομολογεί ΑΜΕΣΑ την καθαίρεσή τους από αξιώματα και θώκους. Διότι καλά τα πιστοποιητικά κομματικής νομιμοφροσύνης, αλλά θα μου επιτρέψετε στη δική μου κλίμακα ηθικής να προτάσσεται η νομιμότητα και η φιλαλήθεια. Δεν μπορούμε με βιασύνη να επιχειρούμε να κλείνουμε τα ζητήματα αυτά για να εξυπηρετούμε μικροκομματικά μας οφέλη. Και αυτό θα είναι μήνυμα ΜΗ ανοχής με ουσία και περιεχόμενο.

Σε ένα δεύτερο επίπεδο: μιλάμε ολοένα για το ρόλο της δικαιοσύνης. Και περιμένουμε ο Έλληνας να πεισθεί περισσότερο για το αγνό των δικών μας προθέσεων τώρα από όταν το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση αναμασούσε παρόμοια ρητορική; Γιατί τότε η δικαιοσύνη ήταν κομματικά ποδηγετούμενη, ενώ σήμερα επαιρόμαστε για την «κομματική της αχρωματοψία», κατά δήλωση του αρμόδιου υπουργού; Μπορεί εμείς να γνωρίζουμε, αλλά σε αυτό πρέπει να πείσουμε και την κοινή λογική του Έλληνα. Πρέπει να ξαναδώσουμε στη Δικαιοσύνη και ουσιαστικά τη χαμένη της αξιοπιστία. Πώς θα το κάνουμε αυτό; Μόνο μια λύση υπάρχει: η θεσμική θωράκιση της δικαιοσύνης θα έλθει μόνο με την ουσιαστική της ανεξαρτητοποίηση και τον απογαλακτισμό της από τα μικροκομματικά κέντρα εξουσίας.

Σε ένα τρίτο επίπεδο τώρα: Πρέπει επιτέλους να αποφασίσουμε πως θα λειτουργούν οι ανεξάρτητες αρχές. Ή θα σεβόμαστε και θα λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη τη δουλειά τους ή διαφορετικά δεν έχουν λόγο ύπαρξης. Ας αναλάβουμε τις ευθύνες μας και ας πάρουμε επιτέλους μια απόφαση. Το να «πριονίζουμε» τις καρέκλες, το να αποδυναμώνουμε το έργο τους με διάφορα νομοθετήματα καθιστώντας τες υποτελείς διοικητικές υπηρεσίες αποδεικνύουμε απλά το είδος της δημοκρατίας που θέλουμε να υπηρετήσουμε.

Τέταρτο και τελευταίο: Ας μη φτιάξουμε κι άλλους Νόμους. Ας ξεκινήσουμε με την εφαρμογή όσων υπάρχουν ήδη. Διότι, λίγες πιθανότητες θα υπήρχαν για ένα σκάνδαλο να πλήξει τα ταμεία των ασφαλισμένων ,αν εφαρμοζόταν το άρθρο 42 του ν. 2676/99 που προβλέπει τη σύσταση εννεαμελούς Ειδικής Επιτροπής και Εποπτείας της Διαχείρισης της Περιουσίας των Ασφαλιστικών Φορέων αρμοδιότητας του υπουργείου Απασχόλησης και Κοινωνικής Προστασίας... Η επιτροπή (όπως περιγράφει το κείμενο του νόμου) θα είχε διαπιστώσει παράβαση της κειμένης νομοθεσίας…και θα εισηγείτο την επιβολή χρηματικών προστίμων και διοικητικών ποινών στα μέλη των οργάνων διοίκησης και ιδίως των Διοικητικών Συμβουλίων των ασφαλιστικών φορέων που μπορούν να φθάσουν έως και την οριστική τους παύση». Επίσης ο νόμος 2084/92, ο οποίος προβλέπει ότι όλοι οι φορείς κοινωνικής ασφάλισης καταρτίζουν μέχρι τέλους Απριλίου του επόμενου έτους ισολογισμό... Η μη κατάρτιση και υποβολή του ισολογισμού συνεπάγεται, σύμφωνα με τον νόμο, την αυτοδίκαιη λήξη της θητείας του Δ. Σ. του φορέα». Αν σήμερα μένουν στις θέσεις τους οι διοικήσεις εκείνων των ταμείων που δεν έχουν δημοσιεύσει ισολογισμό, σημαίνει ότι η παρανομία συνεχίζει να συντελείται.Νόμοι υπάρχουν πολλοί κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το θέμα είναι να εφαρμόζονται και να ισχύουν το ίδιο για όλους.

Ας μη γελιόμαστε. Το πρόβλημα δεν είναι η σύσταση μιας ακόμη επιτροπής. Επιτροπές άλλωστε πολλές γνωρίσαμε με αφορμή την υπόθεση των ομολόγων: η όψιμη Επιτροπή Επενδυτικής Πολιτικής για τα Αποθεματικά των Ταμείων (των κκ. Τσιτουρίδη και Θωμόπουλου) λειτουργεί παραλλήλως με την προυπάρχουσα Ειδική Επιτροπή Ελέγχου και Διαχείρισης της Περιουσίας των Ταμείων, ενώ έχουμε και την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, μαζί με τις άλλες επιτροπές που λειτουργούν στα υπουργεία έτσι ώστε να ασφαλιστούν τα χρήματα των ασφαλισμένων. Τέλος, έχουμε και την Επιτροπή Αξιοποίησης των Αποθεματικών, η οποία έχει να λειτουργήσει από τον Μάιο του 2004.

Είναι σαφές ότι δεν χρειαζόμαστε μια ακόμη επιτροπή. Εκείνο που χρειαζόμαστε είναι λίγη σοβαρότητα, ουσία και πολιτική υπευθυνότητα. Όπου δεν υπάρχει υπευθυνότητα, να αποδοθούν τώρα οι ευθύνες. Οι πιθανώς υπεύθυνοι πρέπει να απομακρυνθούν προκειμένου να καθαρίσουν το όνομα τους, αλλά και να μην αμαυρίζουν με την παρουσία τους το ήδη πολύ επιβαρημένο πολιτικό σκηνικό.