Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν…

«Η ΝΔ στη νέα χρονιά θα δείξει το νέο πρόσωπό της, θα εμπνεύσει με τις προτάσεις της, θα σταματήσει όσα πρέπει να σταματήσει, θα προωθήσει όσα πρέπει να προωθήσει, και θα κερδίσει το στοίχημα για λογαριασμό της κοινωνίας και ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων, για λογαριασμό της Ελλάδας μας». Αυτά είπε μεταξύ άλλων ο κ. Σαμαράς στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμα του και δυστυχώς το είδα με χρονική υστέρηση και ως εκ τούτου επανέρχομαι για δεύτερη συναπτή ημέρα.

Το θεώρημα Ντι Λαμπεντούζα το μετέρχομαι αρκετά συχνά προκειμένου να εξηγήσω πειστικά το γνωστό τερτίπι της εξουσίας που λέει τάχα ότι θέλει να τα αλλάξει όλα προκειμένου να μην αλλάξει τελικώς τίποτε. Τι μας είπε τελικώς ο κ. Σαμαράς; Ποια είναι αυτά που πρέπει να σταματήσει η Νέα Δημοκρατία; Ποια είναι αυτά που πρέπει να προωθήσει; Γιατί αυτή η κρυψίνοια; Τι φανερώνει αυτός ο αφαιρετικός λόγος; Μήπως ο κ. Σαμαράς επιλέγει αυτήν την κωδική επικοινωνία επειδή θεωρεί ότι γνωρίζουμε, ότι είμαστε κι εμείς συνένοχοι; Ποιο είναι το στοίχημα; Πώς θα εμπνεύσουν οι προτάσεις της;

Πολλά ερωτήματα, που δεν παίρνουν απάντηση. Για τον απλούστατο λόγο ότι μάλλον δεν έχουν απάντηση και αυτό διότι δεν χρειάζεται να έχουν απάντηση! Ο κ. Σαμαράς στο ρόλο του καλού αρχηγού της αντιπολίτευσης, επιχειρεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην σκιαγράφηση της ζοφερής πραγματικότητας, αφήνοντας όμως παράλληλα μικρές αχτίδες φωτός και αισιοδοξίας για το μέλλον να διαφαίνονται στο λόγο του. Γνωστή και δοκιμασμένη πρακτική μετρίων λογογράφων.

Η αλλαγή όμως θέλει πολιτικές και πολιτικούς. Όχι λόγους και λογογράφους.

Αν θέλουμε να είμαστε σκληροί απέναντι στον κ. Γιώργο Παπανδρέου, άσχετα που κυβερνάει για λίγο μόνο καιρό, εξίσου σκληροί πρέπει να είμαστε και απέναντι στον κ. Σαμαρά, άσχετα που είναι πρόεδρος για λίγες εβδομάδες. Και τούτο, για να είμαστε δίκαιοι. Με ξεκάθαρες κουβέντες. Ο κ. Σαμαράς μιλάει ολοένα για τη «νέα» Νέα Δημοκρατία. Τα παπαγαλάκια του στα μίντια αναφέρουν ότι η πρώτη κρίσιμη δοκιμασία για τη «νέα» Νέα Δημοκρατία ενάντια στην «παλιά» θα είναι το συνέδριο της άνοιξης. Το νέο ωστόσο, για να γεννηθεί θέλει νέα πρόσωπα και νέες ιδέες. Τίποτε προσωπικό δεν έχω ενάντια στους ανθρώπους που επέλεξε ο κ. Σαμαράς να έχει δίπλα του. Από την άλλη πλευρά εντούτοις, δεν μπορώ να τους χαρακτηρίσω και νέους, ενώ για τους περισσότερους από αυτούς υφέρπει και μια καχυποψία τεκμαρτής ανικανότητας ή ακόμη και διαφθοράς. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος; Ποιος από αυτούς άφησε πίσω του συγκεκριμένο έργο στις θέσεις ευθύνης που του ανατέθηκαν; Ποιοι πάλι άφησαν σε μαύρο χάλι τα υπουργεία τους; Ποιοι αποχώρησαν με την υφέρπουσα καταγγελία ότι υπήρξαν και διεφθαρμένοι; Πώς θα γεννήσει το παλιό και φθαρμένο το νέο και την αλλαγή; Πώς θα απαντήσει ο συντηρητισμός και ο φοιτητικός συνδικαλισμός στις μεγάλες προκλήσεις και την νεωτερικότητα του μέλλοντος;

Ο κ. Σαμαράς πρέπει να μάθει ένα μεγάλο μάθημα. Την μόνη θετική παρακαταθήκη του προκατόχου του. Ο επικοινωνισμός τελειώνει γρήγορα. Και ο λαός τον έχει -και αυτόν και τους εκφραστές του- σιχαθεί.

*To άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε την Πέμπτη 6 Ιανουαρίου στην εφημερίδα "Η΄Χώρα"