Τα μαύρα ταμεία της δημοσιογραφίας…

Το σύνολο της ενημέρωσης νοσεί. Η δημοσιότητα είναι το καλύτερο φάρμακο της παθογένειας, ακόμη και όταν αναφερόμαστε σε ιδιωτικές μεταγραφές τηλεαστέρων…

Για τα θέματα της ΕΡΤ συζητούμε εδώ και πολλά χρόνια χωρίς, είναι η αλήθεια, να βγαίνει κανένα συγκεκριμένο συμπέρασμα. Πότε μας πλήγωναν οι συμβασιούχοι που θα έμεναν χωρίς δουλειά. Πότε αντίθετα μας εξαγρίωναν αποκαλύψεις που ήθελαν στελέχη της να είναι αργόμισθοι με παχυλότατες αμοιβές. Πότε οικτίραμε τα δισεκατομμύρια που ξόδευε ο εκάστοτε διευθυντής της σε μη ανταποδοτικές υπερπαραγωγές αμφιβόλου αποτελέσματος. Πότε πάλι, άλλοι, πιο υποψιασμένοι, κάναμε ερωτήσεις στη βουλή για τις εξωτερικές παραγωγές διαφόρων προγραμμάτων της κρατικής τηλεόρασης και το δυσανάλογο κόστος τους.

Η αλήθεια είναι ότι το κράτος, σε όποιον τομέα και αν αναφέρεται κάποιος, νοσεί εμφανέστερα από τον αντίστοιχο ιδιωτικό. Και αυτό εξηγείται στο βαθμό που δεν λειτουργεί με χρηματοοικονομικά και ως εκ τούτου ορθολογικά κριτήρια, αλλά στη σφαίρα τις μικροπολιτικής παράνοιας και της ανορθολογικής αναντιστοιχίας κόστους- οφέλους.

Στον χώρο των ΜΜΕ ωστόσο, η παθογένεια είναι συνολική. Θα μου πείτε, είναι όλοι οι δημοσιογράφοι παπαγαλάκια και διεφθαρμένοι αυλικοί της εκάστοτε εξουσίας (πολιτικής/ δικαστικής/ εκκλησιαστικής/ οικονομικής); Προφανώς, όχι. Είναι όμως διαπλεκόμενοι οι ταγοί της δημοσιογραφίας και οι υψηλά ιστάμενοι των συγκροτημάτων. Ποτέ οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ δεν είδαν τον Τύπο ως επένδυση για μπίζνες, αλλά κυρίως ως εφαλτήριο για άλλου είδους δραστηριότητες, για την εξυπηρέτηση των οποίων βόλευε ένα εργαλείο άσκησης πολιτικής πίεσης, ή σωστότερα πολιτικού εκβιασμού. Άλλοι πάλι, κάνοντας χρήση της μιας ή της άλλης πολιτικής γνωριμίας, συντηρούν για χρόνια φύλλα ανύπαρκτα αποσπώντας τεράστια ποσά από την πίττα της κρατικής διαφήμισης. Από την άλλη πλευρά και οι δημοσιογράφοι που επιστρατεύτηκαν, υπηρέτησαν πιστά τον ως άνω περιγραφέντα σκοπό, πουλώντας εκδουλεύσεις στα διάφορα αφεντικά τους με τεράστια οφέλη. Με δύο και τρεις δουλειές, με παράλληλα «μαύρα» μισθολόγια σε υπουργεία ή οργανισμούς, με αργομισθίες στην ΕΡΤ. Κάπως έτσι, η συνενοχή του συστήματος κατόρθωσε να μετατρέψει τα λεγόμενα «μαντρόσκυλα» της εξουσίας σε πιστά της σκυλάκια, την ίδια ώρα που η αγορά των μίντια, σε επίπεδο επιχειρήσεων, είναι ένας βούρκος που ζέχνει. Γνωστές υποθέσεις, όπως αυτές εκδοτικών επιχειρήσεων που χρωστούν δις ευρώ σε ασφαλιστικές εισφορές στο κράτος, αλλά και άλλες άγνωστες, όπως αυτή έγκριτου εκδότη που πήρε από το χέρι πρώην υπουργό και νυν αρθρογράφο εντύπου του προκειμένου να τον προτείνει σε επικεφαλής κυβέρνησης για τη θέση του υπουργού οικονομίας!

Η αλλαγή του σκηνικού απαιτεί τερατώδη αποφασιστικότητα. Κατ’ αρχήν των ιδίων των δημοσιογράφων να βάλουν μια τάξη στον οίκο τους. Αλλά και της πολιτικής ηγεσίας του τόπου που πρέπει να καταλάβει ότι με εκδουλεύσεις και εξαρτήσεις, δημιουργείται ένας ομφάλιος λώρος που μακροπρόθεσμα τους ζημιώνει διπλά. Το παράδειγμα Καραμανλή που για χρόνια τον συντηρούσε μια στρατιά από μίντια, για να τον αποδομήσουν πλήρως λίγο καιρό πριν την κατάρρευσή του, είναι ενδεικτικό.

Η ΕΣΗΕΑ πρέπει να βάλει κανόνες. Ποιοι δουλεύουν πού και με τι συνθήκες εργασίας. Ποιοι είναι εκείνοι που εργάζονται σε πολλές θέσεις, με έμφαση σε όσους απασχολούνται σε δημόσιο ή δημοτικό μέσο ενημέρωσης (πχ. ΕΡΤ, κανάλι της βουλής, κανάλι του υπουργείου αγροτικής ανάπτυξης, δορυφορικά προγράμματα, κρατικά ραδιόφωνα, Αθήνα 9,84 κα). Ποιες είναι οι αμοιβές τους. Ποιοι εργάζονται σε γραφεία Τύπου υπουργών.

Το ασφαλέστερο εργαλείο ελέγχου της κάθε εξουσίας είναι η δημοσιότητα. Και αυτό πρέπει να ισχύει και για τον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα. Ο νόμος για τα προσωπικά δεδομένα δεν μπορεί να καλύπτει περιπτώσεις διαφθοράς ή έστω και την υπόνοιά της. Ο υπουργός πολιτισμού πρέπει να δώσει στη δημοσιότητα τα ονόματα των εργαζομένων στην ΕΡΤ και τις αμοιβές τους. Ο υπουργός δημόσιας τάξης πρέπει επιτέλους να μας πει ποιοι δημοσιογράφοι απασχολούν αστυνομικούς στην προσωπική τους ασφάλεια και πόσους. Αλλά και οι καναλάρχες να δημοσιοποιούν τις αμοιβές ή τα ποσά που δαπανούν για μεταγραφές τηλεαστέρων. Μετά το προηγούμενο της κ. Ζαχαρέα που έλαβε παχυλή αποζημίωση από την πρώην ιδιοκτησία του «Άλφα» για να «σηκωθεί να φύγει» (όπως λεγόταν την εποχή της αποκάλυψης), δεν δικαιούμαστε να γνωρίζουμε με πόσα χρήματα θα προσληφθεί στον «Σκάι» (αν τελικώς έχει κλείσει η συμφωνία) το πρωινό δίδυμο της ΕΡΤ, για το οποίο τόσα έχουν γραφτεί περί της αστρονομικής αμοιβής που λαμβάνει από την κρατική; Και αυτό όχι από περιέργεια, αλλά επειδή κάποια στιγμή πρέπει να αρχίσουμε να υποψιαζόμαστε έστω τις διαδρομές του μαύρου χρήματος από τα υπουργεία, τα κομματικά γραφεία, τα εκδοτικά συγκροτήματα στους δέκτες μας, τα ενημερωτικά πρωινάδικα και τα δελτία των 8….

*Το άρθρο αυτό δημοσιεύεται σήμερα στην εφημερίδα "Η Χώρα"