Να πληρωθούν τα πρόστιμα.

Δεκάδες υποθέσεις είναι γνωστές για τερατώδεις φορολογικές εκκρεμότητες επιχειρηματιών εις βάρος του ελληνικού δημοσίου. Πίσω από όλα αυτά υπάρχει πολιτικός δάκτυλος και πρέπει να εξευρεθεί.

Τον περασμένο Μάρτιο (18 /03/09) με ερώτηση που κατέθεσα προς τον τότε υπουργό κ. Παπαθανασίου στην Βουλή σχετικά με μία σειρά αποφάσεων των αρμόδιων υπηρεσιών που ακύρωναν τερατώδη πρόστιμα εις βάρος επιχειρήσεων για φορολογικές παραβάσεις, επιχείρησα να θορυβήσω την προηγούμενη κυβέρνηση σχετικά με τα έσοδα που διαφεύγουν λόγω των κακών εισπρακτικών μηχανισμών. Και όχι μόνο αυτών βεβαίως, διότι, από ένα επίπεδο και πάνω μπορεί κανείς να πιθανολογήσει μετά βεβαιότητας ότι χρειάζεται και πολιτικός δάκτυλος ή και καθοδήγηση για να «χαριστούν» τέτοια πόσα. Η χθεσινή αποκάλυψη για την περίφημη Ακρόπολις Χρηματιστηριακή και για την ανείσπρακτη οφειλή της τάξης των 5,5 δις, έρχεται να προστεθεί σε μια πλειάδα υποθέσεων, που λίγο πολύ όλοι γνωρίζουμε, αλλά πάντοτε επιλέγουμε να εκθέτουμε κατόπιν εορτής για λόγους μικροπολιτικής σκοπιμότητας. Για παράδειγμα ποιος δεν γνωρίζει στο πανελλήνιο απάτες του κοινού ποινικού δικαίου πρώην μεγαλοεπιχειρηματία ασφαλειών, ή τα εικονικά τιμολόγια τηλεοπτικού σταθμού, ή τα τεράστια εκατομμύρια που χρωστάει στο ΙΚΑ μεγαλοκαναλάρχης και άλλα πολλά παραδείγματα.

Σημείωνα τότε μεταξύ άλλων ότι πρωταρχικό μέλημα των αρμοδίων ελεγκτικών υπηρεσιών του Υπουργείου Οικονομικών είναι η επίβλεψη για την ορθή εφαρμογή των νόμων κατά τη διενέργεια διαχειριστικών ελέγχων σε ΝΠΔΔ καθώς και κατά τη διενέργεια φορολογικών ελέγχων σε φυσικά και νομικά πρόσωπα. Ο λόγος είναι αφενός να μην βεβαιώνονται φόροι παράνομα στον ελεγχόμενο και αφετέρου να μην υφίσταται οικονομική ζημία το Ελληνικό Δημόσιο από φόρους που του αναλογούν.
Εάν παρά ταύτα μετά τον φορολογικό έλεγχο υπάρξουν στοιχεία ή καταγγελίες ότι ο έλεγχος δεν έγινε σωστά, δύναται να διαταχθεί επανέλεγχος είτε από τον ίδιο τον ελεγχόμενο, είτε από την αρμόδια ελεγκτική υπηρεσία, είτε από τον αρμόδιο Οικονομικό Επιθεωρητή, έτσι ώστε να αποκατασταθεί η αδικία είτε εις βάρος του ελεγχόμενου είτε εις βάρος του Ελληνικού Δημοσίου. Ως εκ τούτου γίνεται αντιληπτό ότι η διενέργεια επανελέγχου με σκοπό την αδικαιολόγητη διαγραφή η μείωση της φορολογικής οφειλής που βεβαιώθηκε είναι καταφανώς παράνομη. Και αυτό γιατί, όχι μόνο καταστρατηγείται η φορολογική νομοθεσία αλλά επιπρόσθετα στερείται το Ελληνικό Δημόσιο πηγής σημαντικότατων εσόδων εκατομμυρίων ευρώ, την στιγμή που το οικονομικό αδιέξοδο πλήττει κατά κύριο λόγο τα μεσαία και κατώτερα στρώματα, μισθωτούς και συνταξιούχους της ελληνικής κοινωνίας.

Με απλά λόγια. Υπάρχουν φορολογικές υποθέσεις που θα έφερναν στο ελληνικό δημόσιο περί τα 50 εκ. ευρώ. Εν συνεχεία, ωστόσο, μετά από αίτηση για επανεξέταση των ελεγχομένων, οι αρμόδιες υπηρεσίες, διέγραψαν τα τερατώδη χρέη ή καταλόγισαν μηδαμινά ποσά της τάξης των λίγων χιλιάδων ευρώ, αντί για εκατομμύρια που ήταν η πρώτη απόφαση. Περιέργως και χωρίς τεκμηρίωση.

Η απάντηση του υπουργείου οικονομίας τότε έλεγε μεταξύ άλλων ότι όλα αυτά καλύπτονται από φορολογικό απόρρητο, οπότε δεν θα μπορούσε να δοθεί απάντηση στο ερώτημά μου. Στη σημερινή οικονομική συγκυρία, αφενός η μείωση των δαπανών και αφετέρου η δημιουργία αποτελεσματικών και αδιάφθορων εισπρακτικών μηχανισμών είναι υπ’ αριθμόν ένα προτεραιότητα. Πάνω από όλα όμως απαιτείται πολιτικό θάρρος. Να ανοίξουν όλες οι υποθέσεις, να δημοσιοποιηθούν τα ονόματα και ασφαλώς να εισπραχθούν τα χρήματα. Ειδάλλως, η όποια αποκάλυψη είναι απλώς παραπολιτική που δεν κομίζει στον τάδε ή τον δείνα παρά μικροκομματικά οφέλη. Για τον τόπο, μηδέν εις το πηλίκο.