Ποια είναι η βιώσιμη λύση για το πολιτικό σύστημα που διέρχεται κρίση; Τι γίνεται μετά το τέλος της αυτοδυναμίας; Ποιο το μέλλον των πολιτικών κομμάτων; Κάποιες πρώτες σκέψεις κατέθεσα μεταξύ άλλων συναδέλφων στην "Ημερησία" του περασμένου Σαββατοκύριακου, τις οποίες μπορείτε να διαβάσετε εδώ...
και αναλυτικότερα εδώ...
Και εδώ κάποιες πρώτες σκέψεις για την ακρίβεια και τις πολιτικές μας επιλογές (συνέντευξη που παραχώρησα στην εφημερίδα "Αγγελιοφόρος" της περασμένης Κυριακής)...
PS 1ον) συγνώμη για την απουσία των τελευταίων ημερών και για τις απαντήσεις στα σχόλια σας που έχω καθυστερήσει αρκετά, αλλά έχω πολύ άρρωστο τον πατέρα μου και ήμουν στο χωριό.
2ον) ξέρω ότι θα μου την "πέσετε" αρκετοί σε σχέση με αυτά που αναφέρω για το ναυάγιο της "Μεγάλης Κεντροαριστεράς", αλλά θα εκτιμούσα η συζήτηση να γίνει στη βάση ενός εποικοδομητικού διαλόγου και όχι με τις πλάτες του μηδενιστικού εκκοματισμού. Ας ξεκαθαρισθεί ότι εδώ όλοι καταθέτουμε απόψεις.
8 σχόλια:
Επέστρεψα από ένα ταξίδι στην Ευρώπη. Και για άλλη μία φορά συνειδητοποίησα πόσο πίσω, σε θέματα δημόσιας διοίκησης και οργάνωσης, είμαστε. Αν και τις ομορφιές της χώρας μας δεν τις συναντάς εύκολα, δυστυχώς η διαχείριση τους γίνεται με τον χειρότερο τρόπο.
Στο θέμα της κεντροδεξιάς ξεκινάω με αυτό που έγινε στη Γαλλία και το Σοσιαλιστικό Κόμμα που ενόψει της νέας διακήρυξης αποκήρυξε τον Μαρξισμό και την «ελπίδα της επανάστασης…» αποδεχόμενο το μεικτό σύστημα στην οικονομία και την ελευθερία της αγοράς με τους όρους της παγκοσμιοποίησης. Τα ακούτε εδώ στη Ελλάδα ιεροεξεταστές…
Ως απλός πολίτης και ψηφοφόρος δεν αισθάνομαι την ώρα αυτή αρκετά καλά με τα κόμματα που εμφανίζονται στον πολιτικό χάρτη της χώρας. Ας τελειώνουμε με αυτήν τη θεωρία περί μαντριού και προβάτων. Υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που πρέπει να απελευθερωθούν από την χύτρα του δικομματισμού ώστε να δώσουν γεύση και ουσία σε μια νέα προσπάθεια για τη χώρα. Ναι στην κεντροδεξιά παράταξη με ευρεία πολιτική συνεννόηση και συναίνεση. Όχι με τα κόμματα αλλά με την κοινωνία. Όσες προσπάθειες έγιναν στο παρελθόν τις έφαγε ο λύκος γιατί πολύ απλά δεν είχαν καμία αναφορά στη κοινωνία. Τώρα η βαλβίδα της χύτρα δεν μπορεί να εκτονώσει την κρίση του κομματικού συστήματος.
Σ' ένα πολιτικό σύστημα κλονισμένο, αβέβαιο και διαβρωμένο, το ξεκίνημα μιας καινούργιας πολιτικής προσπάθειας προσφέρει πάντοτε ελπίδα. Το κρίσιμο σημείο βρίσκεται στη δυνατότητα μετατροπής της ελπίδας σε κοινωνικό ρεύμα αρχικά και σε πολιτική δυναμική στη συνέχεια. Στο ερώτημα αν υπάρχει κόσμος που λογικά θα πρέπει να αισθάνεται σήμερα πολιτικά ακάλυπτος, θα απαντούσα χωρίς δισταγμό καταφατικά.
Σε μια εποχή που η υφήλιος συντονίζει τον βηματισμό της με τα επιτεύγματα των ανοιχτών αγορών και οριοθετεί τις πολιτικές της πραγματικότητες πάνω στις αξίες της ελευθερίας και των ατομικών επιτευγμάτων, στην Ελλάδα κυριαρχεί ο συντεχνιακός κρατισμός και η θεωρητική προβληματική ενός ξεπερασμένου αριστερού κοινωνισμού. Όλα τα κόμματα απηχούν τις αντιλήψεις μιας κρατικοδίαιτης κοινωνίας, φροντίζοντας αποκλειστικά σχεδόν τους παραλήπτες της κρατικής απλοχεριάς και αδιαφορώντας προκλητικά για τους φορολογουμένους γι' αυτούς δηλαδή που βάζουν το χέρι στην τσέπη. Αυτούς ουσιαστικά κανένας δεν τους εκπροσωπεί. Δεν υπάρχει κόμμα που να υποστηρίζει πως η φορολογία είναι κλοπή, εφ' όσον δεν συνοδεύεται από συγκεκριμένες ανταποδοτικές παροχές ή υπηρεσίες.
Αν δηλώσεις σήμερα «αριστερός» οπουδήποτε στον κόσμο, υποχρεώνεις τους γύρω σου να αναζητούν με ενδιαφέρον τα αίτια του, ψυχολογικού κατά βάση, προβλήματός σου. Στην Ελλάδα, αντιθέτως, βρίσκεσαι στο κέντρο του ενδιαφέροντος υποχρεώνοντας τα κόμματα να εκλιπαρούν την εύνοιά σου. Σε μια εποχή που η κοινωνία στην Ελλάδα είναι στην πράξη περισσότερο φιλελεύθερη από κάθε άλλη φορά τα κόμματα διαγωνίζονται για το εγκυρότερο πιστοποιητικό αριστερών φρονημάτων.
Σε ολόκληρο τον κόσμο η πολιτική σήμερα είναι μια πάλη ανάμεσα στο καινούργιο και το παλιό. Ανάμεσα στον εκσυγχρονισμό και την αναπαλαίωση. Ανάμεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση. Και το παλιό, το αντιδραστικό και το αναπαλαιωμένο, μπορεί κάποιος να το βρει μέσα και στην παλιά Δεξιά, αλλά και στην παλιά Αριστερά. Μονάχα εδώ το πολιτικό μας σκηνικό μονοπωλείται από τους μονομάχους τού χθες. Μονάχα στην Ελλάδα οι μάχες εξακολουθούν να δίδονται κάτω από τις ρετρό ταμπέλες της Δεξιάς και της Αριστεράς. Μιας Δεξιάς όμως, που δεν πιστεύει στις αγορές και μιας Αριστεράς που αρνείται τυφλά την πρόοδο.
Ως απλός πολίτης και ψηφοφόρος δεν αισθάνομαι την ώρα αυτή αρκετά παλαιομοδίτικα αριστερός για να με εκφράσει το κόμμα αντιπολίτευσης. Δεν με εκφράζει η ΝΔ με τα ενοχικά σύνδρομα για αυτό που πρέπει να είναι. Που δεν μπορεί εδώ και 4 χρόνια να ιδρύσει ιδιωτικά Πανεπιστήμια, που δεν μπορεί να πουλήσει την Ολυμπιακή, που δεν μπορεί να μειώσει τους φόρους των επιχειρήσεων, που δεν μπορεί να απελευθερώσει την αγορά, που δεν μπορεί να δώσει αναπτυξιακή ώθηση και περιβάλλον επενδύσεων. Γιατί κακά τα ψέματα χωρίς αυτά ούτε θέσεις εργασίας δημιουργούνται, ούτε η ακρίβεια αντιμετωπίζεται, ούτε τα εισοδήματα ενισχύονται. Και όποιος υποστηρίζει το αντίθετο, απλώς είναι αριστερός δηλαδή ονειροπαρμένος. Όπως μάταιες είναι και οι προσπάθειες ανασυγκρότησης μιας παράταξης που πεισματικά αρνείται να ξεπεράσει τις αγκυλώσεις του παρελθόντος και να αντικρύσει με δυναμισμό και στόχους το μέλλον.
Το πρόβλημα επικοινωνιακής συσκότισης καταντάει ίσως απαγορευτικό για κάθε σοβαρό και φιλόδοξο νέο ξεκίνημα. Ο κεντροδεξιός χώρος σήμερα κρατάει στα χέρια του τις τύχες του τόπου. Είναι ο χώρος που επενδύει στις δυνατότητες τού αύριο, δεν φοβάται τις νέες τεχνολογίες και τα καινούργια οικονομικά δεδομένα και δημιουργεί με τη δράση του πλούτο για την εξασφάλιση της ποθητής κοινωνικής συνοχής. Όποιος κερδίσει τελεσίδικα αυτούς τους ανθρώπους θα κυβερνήσει και την Ελλάδα τα επόμενα χρόνια. Και ο χώρος αυτός δεν κερδίζεται με κούφιους λαϊκισμούς και ανέξοδες υποσχέσεις ούτε και με την κενή συνθηματολογία μιας γραφικά υστερικής αριστεροδεξιάς εθνικιστικής συμπαράταξης.
Κύριε Τατούλη θα κριθείτε από τα έργα σας…
ΟΠΩΣ ΕΙΠΕ ΚΑΙ Ο ΧΕΝΡΙ ΚΙΣΣΙΓΚΕΡ: Ο Ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι' αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ δηλαδή, να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητα του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει για να μη μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, να μη μας παρενοχλεί στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή σε όλη αυτή τη νευραλγική περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας για μας, για την πολιτική των ΗΠΑ.
Γιατί να επιβιώσει το σύστημα…
Για να γίνουν βουλευτές όλοι η Μητσοτάκηδες!
Για να γίνουν βουλευτές όλοι οι Καραμανλήδες και τα ξαδέρφια!
Για να μας καταδυναστεύουν οι Αγίες Οικογένειες !
Για να κυβερνάνε Καραμανλήδες, Παπανδρέου και Μητσοτάκηδες!
Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα…
Ο λαός θα δώσει τη λύση.
Δεν θέλουμε λύσεις για να επιβιώσει το σύστημα.
Λύσεις για να επιταχυνθεί το τέλος του πριν καταστρέψει τα πάντα σε αυτήν τη χώρα.
Κ. Τατουλη πολυ ομορφα αυτα που λετε, ειναι ομως σαν καταναλωτικα αγαθα αγορασμενα με δανεια και καρτες. Για στο μετρητοις περι αλλων τυρβαζετε και ψηφιζετε κατα καιρους..
Πλησιάζουν οι ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις και όσοι κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν θα μείνουν ξεχασμένοι στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Τα γεγονότα και η ζωή θα τους ξεπεράσουν. Οδηγούμαστε σε πολικούς πολιτικούς σχηματισμούς. Το πολιτικό μας σύστημα μέσα από την κρίση του ωριμάζει. Δεν είναι δυνατόν σε δύο μεγάλα κόμματα επί 35 χρόνια να συμπιέζονται και να καταδυναστεύονται κοινωνικά και πολιτικά ρεύματα με πρόσχημα την σταθερή διακυβέρνηση της χώρας. Τώρα κάνουμε το ταμείο της μεταπολίτευσης και κανένας δεν είναι ευχαριστημένο γιατί δια του δικομματικού συμβιβασμού τσαλακώθηκαν και διαστρεβλώθηκαν ιδέες και προοπτικές. Εγώ νομίζω ότι μόνο ο Τατούλης έχει πιάσει το πολιτικό νόημα όσων συμβαίνουν.
Λοιπόν, αυτοδυναμίες τέλος λόγω και του εκλογικού νόμου. Από εκεί ξεκινούν όλες οι διεργασίες. Τα υπόλοιπα είναι αφορμές. Το ερώτημα είναι ποια "παράταξη" θα έχει αθροιστικά τις περισσότερες δυνάμεις για να μπορεί να έχει και την πλειοψηφία. Η κεντροδεξιά ή η κεντροαριστερά;
Από την άποψη αυτή και με καθαρά πολιτικούς όρους καλύτερα να διασπαστεί το ΠΑΣΟΚ. Ας γίνει δύο κόμματα, αρκεί να κινούνται στον ευρύτερο κεντροαριστερό χώρο. Θα μπορούν να αθροίσουν περισσότερες εκλογικές δυνάμεις. Υπάρχει όμως το πρόβλημα συνεννόησης των αριστερών συνιστωσών που δεν θα βγει καμία κεντρική συνισταμένη δυναμική εξουσίας. Θα τρώγονται όπως στη Γαλλία και στην Ιταλία.
Στην κεντροδεξιά τα πράγματα είναι πιο απλά. Ο ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη εκφράζει την άκρα δεξιά, η ΝΔ ένα δεξιό συντηρητικό κόμμα και το ζητούμενο είναι ένας σχηματισμός φιλελεύθερος, ακμαίος που θα αφουγκραστεί της ανάγκες των μεσαίων στρωμάτων που έχουν βαρεθεί να ακούνε τα κόμματα να μιλάνε για τους φτωχούς τους συνταξιούχους και τα επιδόματα. Είναι οι δυναμικές ομάδες τις κοινωνίας που θέλουν ανάπτυξη, προοπτική επενδύσεων, ευκαιρίες και όχι επιδοματικές πολιτικές. Αυτή η τάξη δεν εκπροσωπείται, παρά μόνο ευκαιριακά τα δύο μεγάλα κόμματα για να κερδίσουν τις εκλογές την προσεγγίζουν ώστε να κερδίσουν τις εκλογές.
Ας αρχίσουμε να συμφιλιωνόμαστε με αυτή τη νέα πολιτική πραγματικότητα εγκαίρως.
ΧΑΑ-17/06/2008
Ο Σπύρος Ι. Καπράλος Πρόεδρος της FESE.
Ο κ. Σπύρος Ι. Καπράλος, Πρόεδρος του Χρηματιστηρίου Αθηνών, αναλαμβάνει καθήκοντα Προέδρου της FESE μετά από ομόφωνη ψηφοφορία της Γενικής Συνέλευσης της Ένωσης, που πραγματοποιήθηκε σήμερα στη Στοκχόλμη. Η θητεία του κ. Σπύρου Καπράλου ξεκινά στις 18 Ιουνίου 2008 και έχει διάρκεια 2 ετών. Ο Πρόεδρος του ΧΑ είναι ενεργό μέλος της FESE από την αρχή της θητείας του και από το 2006 έως σήμερα έχει διατελέσει Αντιπρόεδρος της Ένωσης. Ο κ. Καπράλος είναι ο πρώτος Πρόεδρος του ελληνικού χρηματιστηρίου που μετέχει στο προεδρείο της Ένωσης.
Ο κύριος Καπράλος μετά το τέλος της εκλογικής διαδικασίας δήλωσε: «Αποτελεί ιδιαίτερη τιμή για μένα να αναλάβω την προεδρία της FESE από τον Jukka Ruuska. Το τελευταίο χρονικό διάστημα έχουν πραγματοποιηθεί θεμελιώδεις αλλαγές στον κλάδο μας και είναι πολλές οι προκλήσεις που έχουμε να αντιμετωπίσουμε μελλοντικά. Ενδεικτικά αναφέρω την παγκοσμιοποίηση των χρηματιστηριακών αγορών, την εφαρμογή της MiFID και ιδιαίτερα τη δυνατότητα συναλλαγών εξωχρηματιστηριακά χωρίς τη χρήση των πλατφόρμων που προσφέρουν οι Οργανωμένες Αγορές. Τα Μέλη της FESE είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά τον εντεινόμενο ανταγωνισμό και δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι η MiFID παρέχει ταυτόχρονα και διευρυμένες επιχειρηματικές ευκαιρίες. Τα βασικά θέματα στα οποία θα εστιάσουμε τη στρατηγική μας και με βάση τα οποία σκοπεύουμε να λειτουργήσουμε είναι η ουδετερότητα απέναντι στους επενδυτές, η χρήση της τεχνολογίας και η αύξηση της διαφάνειας και της ρευστότητας. Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της πρόσφατης πιστωτικής κρίσης η παροχή ασφάλειας, ρευστότητας και διαφάνειας στους επενδυτές μέσω του πολυμερούς μοντέλου συναλλαγών που προσφέρουν οι Οργανωμένες Αγορές ανέδειξε το συγκριτικό πλεονέκτημά τους. Από τη νέα μου θέση έχω την πρόθεση να καταβάλω κάθε προσπάθεια προς την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των αγορών μας εντός και εκτός Ευρώπης. Παράλληλα, ιδιαίτερο βάρος πρόκειται να δοθεί στη θέσπιση κανόνων για την αποτελεσματικότερη ρύθμιση των νέων υπηρεσιών των αγορών μας και στην ενίσχυση των επαφών της Ένωσης με τις ρυθμιστικές αρχές σε παγκόσμιο επίπεδο. Θα ήθελα να ευχαριστήσω και πάλι τον Jukka Ruuska για την εξαιρετική δουλειά που έκανε στην Ένωση τα τελευταία χρόνια»
Κατά τη σημερινή Γενική Συνέλευση, αποφασίσθηκε επίσης η εκλογή του Frank Gerstenschläger, Μέλους του Δ.Σ. του Deutsche Börse, ως Αντιπροέδρου της Ένωσης.
Το νέο Διοικητικό Συμβούλιο της FESE διαμορφώνεται ως εξής:
Πρόεδρος: Σπύρος Ι. Καπράλος, Χρηματιστήριο Αθηνών
Αντιπρόεδρος: Frank Gerstenschläger, Deutsche Börse AG
Πρόεδρος Eκτελεστικής Eπιτροπής: Ramon Adarraga, BME
Μέλη:
Christoph Bigger, SWX Swiss Exchange
Bruno Colmant, NYSE Euronext
Hans-Ole Jochumsen, NASDAQ OMX
Adam Kinsley, London Stock Exchange Group
Νώντας Μεταξάς, Χρηματιστήριο Αξιών Κύπρου
Diarmuid O'Hegarty, London Metal Exchange
Marko Simoneti, Ljubljana Stock Exchange
Επισυνάπτεται το σχετικό δελτίο τύπου της FESE.
Μπορεί να υπάρξει μεγάλη φιλελεύθερη κεντροδεξιά παράταξη χωρίς διάσπαση των δύο μεγάλων κομμάτων?
Την ανοιχτή αγορά σαν αποτυχία την ζούμε καθημερινά, την κοινωνική οικονομία της αγοράς δεν την απαντάμε πιά στην νεοφιλελευθερη ευρώπη την δεμένη στο άρμα του ατλαντισμού και της παγκοσμιοποίησης των ολιγοπωλείων, άρα ΠΡΕΠΕΙ ΣΩΣΤΑ ΘΈΤΕΤΕ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ να επιτρέψουμε όλοι οι μεμψίμοιροι των ιδεολογιών νερό στο κρασί μας, ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΑΥΤΟΔΥΜΑΜΙΩΝ και προετοιμασία για κυβερνήσεις συνεργασίας με σαφή καθορισμένο και ρεαλιστικό πολιτικό πρόγραμμα. Ολη η Ευρώπη αυτό δεν κάνει;.
Τα ψέματα μας ξεχωρίζουν σε πράσινους ή βένετους, τα ψέματα των ιδιωτικοποιήσεων δημοσίου περιουσίας χάριν κομματικών παραγόντων, τα ψέματα των απευθείας αναθέσεων διαγωνισμών προμηθειών στην αγκαλιά αδιαφανών παντός καιρού εθνικών νταβαντζήδων που ποτέ δεν θα πολεμήσουν για την ΧΩΡΑ.........
Δημοσίευση σχολίου