Πέμπτη 22 Απριλίου 2010

Είμαστε ραγιάδες αυτοβούλως…

Πολλοί είναι εκείνοι που βιάστηκαν να πανηγυρίσουν για την πρώτη έγκριση στήριξης που έλαβε η Ελλάδα από το μηχανισμό. Πολλοί είναι και εκείνοι που στο όνομα μιας εθνικής ψευτο-υπερηφάνιας διατρανώνουν ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε και μόνοι μας. Και οι δύο αυτές πλευρές έχουν ένα κοινό. Πιστεύουν εντελώς εσφαλμένα ότι ξεπεράσαμε τον ύφαλο. Η αλήθεια είναι ωστόσο εντελώς διαφορετική. Και ο ύφαλος είναι εκεί μπροστά μας. Και η πορεία σύγκρουσης που έχουμε χαράξει δεν έχει αλλάξει.

Η χώρα είναι χρεοκοπημένη. Αυτό το αποδεικνύουν οι αριθμοί. Η στάση πληρωμών στο δημόσιο δεν είναι σημερινή κατάσταση, αλλά έχει ξεκινήσει προ πολλού. Για να αποφύγουμε και τυπικά την χρεοκοπία ένας δρόμος υπάρχει. Οι αγορές μας σπρώχνουν στον μηχανισμό στήριξης ΕΕ και ΔΝΤ, ο οποίος ωστόσο δεν πρόκειται ούτε καμία κάνουλα να ανοίξει, ούτε ανέλεγκτα να μας δώσει και το μισό ευρώ. Η χώρα πρέπει από την πλευρά της να αποδείξει ότι έχει ήδη αλλάξει. Και κυρίως πρέπει επιτέλους να μάθουμε όλοι να ζούμε με βάση αυτά που παράγουμε. Οι μισθοί θα μειωθούν, το κράτος θα περισταλεί, οι τιμές να πέσουν και παράλληλα να αρχίσουν να μπαίνουν δειλά δειλά οι βάσεις για μια κάποια ανάπτυξη. Μικρά βήματα προσαρμογής δεν υπάρχουν. Χρόνος προσαρμογής δεν υπάρχει. Η αλλαγή που θα γίνει στη ζωή όλων εν ριπή οφθαλμού θα είναι επώδυνη, αλλά δυστυχώς, εδώ που φτάσαμε δεν υπάρχει μεταβατική περίοδος χάριτος.

Σε αυτήν την κατεύθυνση δεν βοηθούν ούτε οι υπουργοί που στο όνομα του πολιτικού κόστους βάζουν νερό στο κρασί των μεταρρυθμίσεων. Αλλά σαφέστατα ούτε και εκείνοι οι παλαιάς κοπής πολιτικοί της Νέας Δημοκρατίας που με ασύστολα ψέματα επιχειρούν να σπείρουν τα δαιμόνια του λαϊκισμού στον κοινωνικό ιστό σε μια τόσο επικίνδυνη για τέτοιου είδους στρατηγικές περίοδο. Ναι, πριν από πέντε χρόνια θα είχαμε εξασφαλίσει την επιβίωσή μας μόνοι μας , αν είχαμε κινηθεί με σχετική σωφροσύνη. Αντίθετα, αυτοί που μιλούν σήμερα φέρουν μεγάλο φορτίο ευθύνης που το πλοίο έπεσε στην ξέρα.

Στην κατεύθυνση της αναγέννησης της χώρας δεν βοηθά και η συγκάλυψη. Αν αυτός ο τόπος δεν καθαρίσει από όλους εκείνους που τον πλήγωσαν και κατασπατάλησαν τον κοινό μας πλούτο, η κοινωνική οργή θα υποβόσκει μέχρι να της δοθεί άλλη μια ευκαιρία να ξεχυθεί στους δρόμους και να καταστρέψει.

Και άλλα μέτρα θα πάρουμε. Και οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να ενέχουν το στοιχείο της ανάνηψης ασθενούς στην εντατική. Και κάποιοι πρέπει να βρεθούν στην φυλακή. Δυστυχώς, ο λαϊκισμός ξεκινά εκ νέου να κερδίζει έδαφος. Οπότε μάλλον χρειαζόμαστε κάποιον να μας κρατάει το κεφάλι χαμηλά, προκειμένου να κοιτάζουμε τουλάχιστον πού βαδίζουμε. Αυτό λέγεται αυτόβουλος ραγιαδισμός.

*Η Χώρα, Σάββατο 17 Απριλίου 2010


Οι ιδέες πεθαίνουν όταν σταματήσεις να αγωνίζεσαι για αυτές.
Δες τώρα περισσότερες ιδέες ... >>>

Πέμπτη 8 Απριλίου 2010

Καταδικασμένοι στο μαρτύριο του Σίσυφου

Γράφαμε την περασμένη φορά από αυτήν εδώ τη στήλη – προ συνόδου- ότι το σημαντικότερο πρόβλημα που έχει να αντιπαρέλθει αυτή τη στιγμή η χώρα είναι το 100% έλλειμμα που της κληροδότησαν οι κυβερνήσεις της με κορυφαία αυτή του κ. Καραμανλή. Ήλθαν οι εξελίξεις τις τελευταίες ημέρες για να επιβεβαιώσουν πλήρως αυτό που καιρό λέμε. Το πρώτο κρας τεστ δανεισμού της ελληνικής οικονομίας δεν ήταν το αναμενόμενο. Τα επιτόκια παρέμειναν ιδιαίτερα υψηλά. Οι αγορές έστειλαν σαφές μήνυμα ότι περιμένουν να δουν τις αποδόσεις των μέτρων και μετά να ενεργήσουν αναλόγως. Δεν αρκούν οι εξαγγελίες. Δεν φτάνει η στήριξη της Ευρώπης.

Την ίδια στιγμή, τα πράγματα σε συγκεκριμένους, κρίσιμους τομείς παραμένουν εξαιρετικά θολά. Στο φορολογικό νομοσχέδιο ήλθε να προστεθεί το εξαιρετικά επαχθές μέτρο του 8% παρακράτησης σε τιμολόγια άνω των 300 ευρώ στις επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών, χωρίς να γίνεται σαφές πότε τα ποσά αυτά θα αποδίδονται πίσω. Αδιευκρίνιστος είναι και ο τρόπος που θα δράσει ευεργετικά για την ελληνική οικονομία αυτή η υπερφορολόγηση. Συγχρόνως, πίσω έχει μείνει και το στοίχημα του συμμαζέματος του δημόσιου τομέα. Δια δηλώσεως του ίδιου του κ. πρωθυπουργού υπάρχουν υπουργεία που δεν έχουν ακόμη χαρτογραφήσει καν τις δαιδαλώδεις υπηρεσίες τους και τα πολλά τους κοστοβόρα παρακλάδια. Με απλά λόγια. Τα έσοδα προφανώς αναμένεται να αυξηθούν, αν μάλιστα ενεργοποιηθούν και οι απαξιωμένες φοροεισπρακτικές μηχανές του κράτους, η δαμόκλειος σπάθη όμως του προϋπολογισμού, ήτοι η περιστολή των δαπανών, έχει μείνει πολλά βήματα πίσω.


Το τελευταίο διάστημα έμαθε το πανελλήνιο περί σπρέντς και άλλων δεινών. Τα μονοθεματικά δελτία ειδήσεων φρόντισαν για αυτό δεόντως. Αποδεικνύεται εντούτοις περίτρανα, ότι αυτό ήταν ένα ζήτημα κάτω από τη φυλλωσιά του οποίου κρύβεται η μόνιμη και ξεκάθαρη παθογένεια του ελληνικού κράτους. Η ασυδοσία της κρατικής σπατάλης και η γενικευμένη διαφθορά του κράτους, των πολιτικών και των πολιτών της χώρας. Και στα δύο αυτά ζητήματα απαιτούνται γενναίες αποφάσεις πέρα από τις παραφιλολογίες των σπρέντς και των διεθνών συναντήσεων.

Ο κ. Παπανδρέου τις επόμενες εβδομάδες θα κληθεί να λάβει σημαντικές αποφάσεις στο κεφαλαιώδες ζήτημα των μεταρρυθμίσεων. Απέναντι του θα εξεύρει και το βαθύ ΠΑΣΟΚ, που ημέρα με την ημέρα αποκτά τα γνωστά του σκληρά αντανακλαστικά, και τον έμφυτο λαϊκισμό αριστεροφροσύνης όλων των κομμάτων της αντιπολίτευσης – συμπεριλαμβανομένης της κεντροδεξιάς – και τον συνδικαλιστικό χουλιγκανισμό, που το ίδιο για χρόνια εξέθρεψε, και την πρωτοφανή οργή της κοινωνίας, που αντιλαμβάνεται ημέρα με την ημέρα ότι η ίδια θα πληρώσει το μάρμαρο της λεηλασίας του δημόσιου κορβανά, και την έκρηξη βεβαίως της παραβατικότητας, η οποία αποκτά ολοένα και περισσότερα χαρακτηριστικά στυγνής βίας.

Μέσα σε αυτό το εμφυλιακών χαρακτηριστικών κλίμα, οι αποφάσεις θα γίνουν πολύ πιο δύσκολες. Και οι ενέργειες δυσκολότερες. Ο Γολγοθάς είναι ακόμη μπροστά και το μαρτύριο του Σίσυφου – του γνωστού ήρωα της μυθολογίας που ήταν καταδικασμένος να ανεβαίνει στην αιωνιότητα το βουνό φορτωμένος με βαριά πέτρα προτού αυτή ξανακυλήσει πίσω – χαρακτηρίζει πολύ καλά την ψυχοσύνθεση της ελληνικής πολιτικής σκηνής.

"H Χώρα", Σάββατο 27 Μαρτίου 2010


Οι ιδέες πεθαίνουν όταν σταματήσεις να αγωνίζεσαι για αυτές.
Δες τώρα περισσότερες ιδέες ... >>>

Έλλειμμα αξιοπιστίας 100%

Ο χαρακτηρισμός χώρα των απατεώνων είναι το σημαντικότερο πρόβλημα που έχει αυτή τη στιγμή να αντιμετωπίσει η χώρα. Παράλληλα, είναι το μεγαλύτερο δεινό που μας κληροδότησαν οι περασμένες διακυβερνήσεις με κορυφαία την κυβέρνηση Καραμανλή. Το έλλειμμα αξιοπιστίας έχει προσεγγίσει σήμερα το 100%. Υπ’ αυτήν την έννοια δεν είναι αξιοπερίεργο το γεγονός ότι οι διεθνείς αγορές δεν μας εμπιστεύονται. Δεν είναι η πρώτη φορά που λέμε ότι θα πάρουμε μέτρα. Δεν θα είναι η πρώτη φορά που στην πορεία των πραγμάτων ενδεχομένως τα μέτρα θα ατονήσουν. Δεν είναι πρωτοφανής τακτική να κρύβουμε τα ελλείμματα και να διοχετεύουμε μαύρο χρήμα στην καλοπέρασή μας. Δεν είναι ασφαλώς πρωτόγνωρη η λαϊκίστικη ρητορεία και ο έμφυτος αριστερισμός όλων των κομμάτων, που βάζουν εμπόδια σε όποιο εγχείρημα ρεαλιστικής και νηφάλιας επανόρθωσης των κακώς κειμένων.


Παράλληλα, εξίσου σημαντικό πρόβλημα είναι αυτήν την ώρα το σαφές έλλειμμα προτεραιοτήτων της κυβέρνησης. Με ένα φορολογικό νομοσχέδιο που βρίθει λεπτομερειών και ως εκ τούτου και σφαλμάτων, το πιθανότερο είναι να αποτελεί ζήτημα για διαβούλευση εις το διηνεκές. Κι αυτό διότι, αφενός δεν λύνει το κύριο αίτημα που είναι η τόνωση της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης και αφετέρου είναι βέβαιο ότι θα επανατεθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων σύντομα, με αποτέλεσμα να μην παρέχει την απαραίτητη ασφάλεια που χρειάζεται η οικονομία για να πατήσει σταθερά στο έδαφος. Εξίσου μισό είναι και το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό, το οποίο , έχοντας κάνει ένα βήμα παραπέρα από το νόμο Πετραλιά θα χρειαστεί πολλές ακόμη βελτιώσεις για να επιλύσει μόνιμα το δυσθεώρητο πρόβλημα.

Ένα τρίτο πρόβλημα είναι ότι ζούμε κάτι σαν το παραμύθι του μικρού ψεύτη που φώναζε «λύκος στο μαντρί» και όταν τελικώς ο λύκος ήλθε κανείς δεν τον πίστεψε. Τόσα χρόνια κοιμόμασταν ήσυχοι με την ιδέα ότι οι υπόλοιποι μας οφείλουν και θα έχουν πάντοτε την κάνουλα ανοικτή. Είτε επειδή είμαστε Έλληνες. Είτε για τις σοφές γραφές κάποιων σοφών προγόνων. Σήμερα, σε μια δύσκολη διεθνή συγκυρία είμαστε το εύκολο θύμα μιας πρωτοφανούς κατάστασης. Κυρίως, δε, φέραμε τον εαυτό μας στη θέση κανείς να μην μας οικτίρει καν, αφού αντίθετα οι Ευρωπαίοι συγχύζονται με την καλοπέραση που γνωρίζουν ότι επιφυλάξαμε για τους εαυτούς μας με δανεικά και κλεμμένα.

Τέλος, η διαφθορά σε αυτήν την χώρα δεν φαίνεται να βρίσκει κάθαρση. Κανείς δεν θα πάει φυλακή. Η ζωή συνεχίζεται. Ούτε καν ευθύνες δεν έχουν επιμεριστεί. Τα δύο μεγάλα κόμματα διαγκωνίζονται σε καθαρότητα παρελθόντος, ρίχνοντας τις ευθύνες στον γνωστό «γνωστό άγνωστο», επιδιδόμενα σε τηλεμαχίες αναψυχής στα δελτία των οκτώ. Και αυτό είναι ένα κεφαλαιώδες θέμα που φέρνει την αξιοπιστία μας στο ναδίρ, την ίδια ώρα που δεν πείθει καθόλου για την αποφασιστικότητά μας να αλλάξουμε τα πράγματα.

Το πιθανότερο είναι ότι το ΔΝΤ είναι μονόδρομος. Και από εκεί όμως δεν θα επιτύχουμε δανεισμό της τάξης των 25 δις ευρώ που χρειαζόμαστε. Εξ αυτού και η πτώχευση, είτε θέλουμε να το πούμε έτσι είτε αλλιώς. Αυτή είναι η αλήθεια.

Η "Χώρα" , Σάββατο 20 Μαρτίου 2010


Οι ιδέες πεθαίνουν όταν σταματήσεις να αγωνίζεσαι για αυτές.
Δες τώρα περισσότερες ιδέες ... >>>