Έλλειμμα αξιοπιστίας 100%

Ο χαρακτηρισμός χώρα των απατεώνων είναι το σημαντικότερο πρόβλημα που έχει αυτή τη στιγμή να αντιμετωπίσει η χώρα. Παράλληλα, είναι το μεγαλύτερο δεινό που μας κληροδότησαν οι περασμένες διακυβερνήσεις με κορυφαία την κυβέρνηση Καραμανλή. Το έλλειμμα αξιοπιστίας έχει προσεγγίσει σήμερα το 100%. Υπ’ αυτήν την έννοια δεν είναι αξιοπερίεργο το γεγονός ότι οι διεθνείς αγορές δεν μας εμπιστεύονται. Δεν είναι η πρώτη φορά που λέμε ότι θα πάρουμε μέτρα. Δεν θα είναι η πρώτη φορά που στην πορεία των πραγμάτων ενδεχομένως τα μέτρα θα ατονήσουν. Δεν είναι πρωτοφανής τακτική να κρύβουμε τα ελλείμματα και να διοχετεύουμε μαύρο χρήμα στην καλοπέρασή μας. Δεν είναι ασφαλώς πρωτόγνωρη η λαϊκίστικη ρητορεία και ο έμφυτος αριστερισμός όλων των κομμάτων, που βάζουν εμπόδια σε όποιο εγχείρημα ρεαλιστικής και νηφάλιας επανόρθωσης των κακώς κειμένων.


Παράλληλα, εξίσου σημαντικό πρόβλημα είναι αυτήν την ώρα το σαφές έλλειμμα προτεραιοτήτων της κυβέρνησης. Με ένα φορολογικό νομοσχέδιο που βρίθει λεπτομερειών και ως εκ τούτου και σφαλμάτων, το πιθανότερο είναι να αποτελεί ζήτημα για διαβούλευση εις το διηνεκές. Κι αυτό διότι, αφενός δεν λύνει το κύριο αίτημα που είναι η τόνωση της ανταγωνιστικότητας και της ανάπτυξης και αφετέρου είναι βέβαιο ότι θα επανατεθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων σύντομα, με αποτέλεσμα να μην παρέχει την απαραίτητη ασφάλεια που χρειάζεται η οικονομία για να πατήσει σταθερά στο έδαφος. Εξίσου μισό είναι και το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό, το οποίο , έχοντας κάνει ένα βήμα παραπέρα από το νόμο Πετραλιά θα χρειαστεί πολλές ακόμη βελτιώσεις για να επιλύσει μόνιμα το δυσθεώρητο πρόβλημα.

Ένα τρίτο πρόβλημα είναι ότι ζούμε κάτι σαν το παραμύθι του μικρού ψεύτη που φώναζε «λύκος στο μαντρί» και όταν τελικώς ο λύκος ήλθε κανείς δεν τον πίστεψε. Τόσα χρόνια κοιμόμασταν ήσυχοι με την ιδέα ότι οι υπόλοιποι μας οφείλουν και θα έχουν πάντοτε την κάνουλα ανοικτή. Είτε επειδή είμαστε Έλληνες. Είτε για τις σοφές γραφές κάποιων σοφών προγόνων. Σήμερα, σε μια δύσκολη διεθνή συγκυρία είμαστε το εύκολο θύμα μιας πρωτοφανούς κατάστασης. Κυρίως, δε, φέραμε τον εαυτό μας στη θέση κανείς να μην μας οικτίρει καν, αφού αντίθετα οι Ευρωπαίοι συγχύζονται με την καλοπέραση που γνωρίζουν ότι επιφυλάξαμε για τους εαυτούς μας με δανεικά και κλεμμένα.

Τέλος, η διαφθορά σε αυτήν την χώρα δεν φαίνεται να βρίσκει κάθαρση. Κανείς δεν θα πάει φυλακή. Η ζωή συνεχίζεται. Ούτε καν ευθύνες δεν έχουν επιμεριστεί. Τα δύο μεγάλα κόμματα διαγκωνίζονται σε καθαρότητα παρελθόντος, ρίχνοντας τις ευθύνες στον γνωστό «γνωστό άγνωστο», επιδιδόμενα σε τηλεμαχίες αναψυχής στα δελτία των οκτώ. Και αυτό είναι ένα κεφαλαιώδες θέμα που φέρνει την αξιοπιστία μας στο ναδίρ, την ίδια ώρα που δεν πείθει καθόλου για την αποφασιστικότητά μας να αλλάξουμε τα πράγματα.

Το πιθανότερο είναι ότι το ΔΝΤ είναι μονόδρομος. Και από εκεί όμως δεν θα επιτύχουμε δανεισμό της τάξης των 25 δις ευρώ που χρειαζόμαστε. Εξ αυτού και η πτώχευση, είτε θέλουμε να το πούμε έτσι είτε αλλιώς. Αυτή είναι η αλήθεια.

Η "Χώρα" , Σάββατο 20 Μαρτίου 2010