Η συνάντηση στο Μουσείο

Για την συνάντηση που είχαμε ορισμένοι την περασμένη Τετάρτη στον Κήπο του Μουσείου είχα προεξοφλήσει ότι εγώ προσωπικά δεν θα γράψω τίποτε. Κι αυτό διότι, γνωρίζω καλά ότι πρέπει κατ' αρχήν να αρχίσουμε να εμπιστεύομαστε ο ένας τον άλλον, χωρίς την (δικαιολογημένη εν πολλοίς) καχυποψία ότι κάτι από όλα αυτά συμβαίνει για επικοινωνιακούς λόγους.

Σε δύο μόνο πράγματα θα ήθελα να μείνω. Κατ' αρχήν ότι οι συναντήσεις μας από το Σεπτέμβρη θα πραγματοποιούνται σε τακτά χρονικά διαστήματα. Η ατζέντα θα είναι πιο "στενή", προκειμένου να διευκολύνεται ο διάλογος. Οι προσκλήσεις θα είναι αμφίδρομες, αφού ο καθένας θα μπορεί να καλεί με τη σειρά του από το δικό του Blog (όπου προσκαλούμαι θα είναι χαρά μου να είμαι εκεί).

Το δεύτερο θέμα, στο οποίο συμφωνήσαμε είναι το αυτονόητο, ότι οι συζητήσεις μας θα πρέπει να καταλήγουν σε κάποιο δια ταύτα, προκειμένου να μην ατονίσει η πρωτοβουλία και να συνοδευτεί από ανάληψη κάποιας συγκεκριμένης δράσης. Η πρώτη από αυτές που φαίνεται να δρομολογείται έχει να κάνει με την πρόταση που είχε καταθέσει από το nylon.gr ο Νίκος Δρανδάκης σχετικά με τα δημόσια δεδομένα (http://www.nylon.gr/politics/public-data-2/). Έχω τοποθετηθεί και στο παρελθόν ξεκάθαρα για την ανάγκη δημιουργίας μίας βάσης δεδομένων, όπου όλοι εμείς θα μπορούμε να έχουμε πρόσβαση και να αναζητούμε όλα εκείνα τα στοιχεία που μας αφορούν: από τους νόμους έως οικονομικά στοιχεία για το πώς κατανέμονται και πώς αξιοποιούνται τα χρήματα του έλληνα φορολογούμενου, από την πορεία του δημόσιου χρέους, τα πάντα. Για να προλάβω τις αντιδράσεις: κανείς δεν είπε να δίδονται στη δημοσιότητα απόρρητα στοιχεία που έχουν να κάνουν με την ασφάλεια της χώρας. Αν και αυτό το τελευταίο πρέπει να επανεξετασθεί. Και τούτο διότι με αφορμή μια πρόσφατη ερώτηση που έκανα στο πλαίσιο των κοινοβουλευτικών μου καθηκόντων για τα εξοπλιστικά προγράμματα και τα αντισταθμιστικά οφέλη (την είχα αναρτήσει παλαιότερα http://tatoulis.blogspot.com/2008/06/blog-post_20.html) έλαβα την απάντηση από το Υπουργείο ότι ο φάκελος είναι "βαρύς", αλλά και ότι πρόκειται για απόρρητα στοιχεία. Με καλούσαν μάλιστα να περάσω από το υπουργείο να ενημερωθώ. Μου φάνηκε περίεργο το γεγονός ότι δεν μπορεί ο ελληνικός λαός να ενημερωθεί όχι για τα απόρρητα (;) των αναθέσεων των εξοπλιστικών προγραμμάτων, αλλά ούτε καν για το αν οι εταιρείες αυτές μας έχουν ανταποδώσει τα οφέλη που θα έπρεπε βάσει των υπογεγραμμένων συμφωνιών. Αυτό ήταν το τελευταίο, από μια σειρά ενεργειών που είχαν την ίδια ατυχή έκβαση. Προηγούμενα είχα επανειλημμένα τονίσει την ανάγκη δημιουργίας κάτι αντίστοιχου με το περίφημο ρολόι της Νέας Υόρκης, το οποίο καθημερινά ενημερώνει τους πολίτες για αυτό το κρίσιμο μέγεθος της "πραγματικής" οικονομίας, που για εμάς βέβαια εδώ στην Ελλάδα είναι κάτι πολύ αφηρημένο (πόσοι ξέρουμε για παράδειγμα ότι επιβαρυνόμαστε ο καθένας ξεχωριστά με 25.000€ ετησίως, την ίδια στιγμή που οι Αμερικανοί θεωρούν το μισό σχεδόν αυτού του ποσού μέγγενη που στραγγαλίζει τα νοικοκυριά τους;). Πιστεύω ακράδαντα ότι η "κοινότητα" των δημοσίων δεδομένων συνιστά μια πρωτοβουλία εξαιρετικά ουσιαστική, που πρέπει να τύχει της θερμής υποστήριξης μας. Σε πολιτικό επίπεδο, ήδη έχω ξεκινήσει τις διεργασίες, προκειμένου η ενέργεια αυτή να τύχει διακομματικής/ υπερκομματικής υποστήριξης.

Θα σας κρατώ ενήμερους και θα χαρώ πολύ με την κατάθεση δικών σας σκέψεων που θα μπορούσαν να προσθέσουν σκέψεις και να "χτίσουν" πάνω στην αρχική αυτή πρωτοβουλία.