Η άγνοια κινδύνου του πρωθυπουργού…

Η οικονομία απαιτεί σταθερότητα. Δεν ανέχεται τα πίσω μπρος. Απαιτεί, πέρα από γνώσεις και σχέδιο, ισχυρή πολιτική βούληση και …άγνοια κινδύνου. Μη σας φανεί περίεργο. Ο σημερινός πρωθυπουργός, είτε από νοοτροπία είτε από άποψη το τελευταίο αυτό χαρακτηριστικό το διαθέτει. Φάνηκε ξεκάθαρα όταν παραμονές εκλογών του 2007, ερωτήθηκε για το θέμα των ταυτοτήτων και χωρίς να υπεκφύγει κατά κάποιο τρόπο, είπε ξεκάθαρα ότι ήταν κατά της αναγραφής. Τότε, υπολογίζεται ότι αυτό του είχε στοιχίσει και στις μονάδες και στο προφίλ. Το ίδιο έπραξε και με τους Μάνο- Ανδριανόπουλο και βέβαια το πλήρωσε και στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ και στο αποτέλεσμα των εκλογών.

Αυτή την άγνοια κινδύνου ο κ. Παπανδρέου πρέπει σήμερα να την προστατεύσει από το συντηρητισμό της κοινωνίας και το λαϊκισμό των στελεχών του. Σήμερα, που είναι ισχυρός και με νωπή την λαϊκή εντολή, μπορεί να προχωρήσει με ταχύτατα βήματα στις αλλαγές που έχει ανάγκη κυρίως η οικονομία και δευτερευόντως η κοινωνία. Προχθές, δόθηκε η πρώτη μάχη στο πεδίο του παγώματος των αυξήσεων κάποιων συγκεκριμένων μισθών του δημοσίου. Ανούσιο κατ’ εμέ αν το αντιπαραβάλλει κανείς με το ποσό σε ευρώ που θα έπαιρναν παραπάνω αυτοί οι άνθρωποι αν δεν είχε ληφθεί το μέτρο. Παρά ταύτα, οι φωνές του λαικισμού και εντός ΠΑΣΟΚ, δεν άργησαν να ηχήσουν. Άλλοι έλεγαν ότι δεν μπορεί να την πληρώσει πάλι η μεσαία τάξη. Κάποιοι ότι για άλλα είχαμε δεσμευτεί προεκλογικά. Συμφωνώ και στα δύο. Ωστόσο, κάποια στιγμή βάζεις σε μια ζυγαριά τα οφέλη και τα αντίστοιχα κόστη και με αυτήν την πυξίδα κινείσαι. Υπό αυτό το πρίσμα, καλώς πράττει το οικονομικό επιτελείο και άριστα σχετικά με την απόκλιση από τις προεκλογικές δεσμεύσεις. Αυτό απαιτεί η δημοσιονομική εξυγίανση και η κάθε άλλη συζήτηση για τις εντυπώσεις κλείνει εδώ.

Ακούγεται ωστόσο και κάποιο άλλο επιχείρημα, το οποίο εντούτοις θεωρώ ότι σε μια χώρα με ένα μίνιμουμ ορθού λόγου, δεν θα είχε καν αρθρωθεί. Και έρχεται από την πλευρά της αντιπολίτευσης. Μεταξύ άλλων, ο τ. υπουργός εσωτερικών κ. Παυλόπουλος δήλωνε προχθές σε ραδιοφωνικό σταθμό ότι τώρα αποδεικνύεται η φερεγγυότητα Καραμανλή που προεκλογικά έλεγε την αλήθεια εξαγγέλλοντας σκληρά μέτρα και η ασυνέπεια του Παπανδρέου. Την ίδια περίπου στιγμή, ο κ. Παναγιωτόπουλος από το βήμα της Βουλής έλεγε ότι το ΠΑΣΟΚ θα βρει τη ΝΔ απέναντι, σε αντίστοιχες αποφάσεις, όπως αυτή για το πάγωμα των μισθών, που σημειωτέον, όμως, και ο Καραμανλής το είχε εξαγγείλει σαν μέτρο!

Ας σοβαρευτούμε. Ο κ.Καραμανλής και η παρέα του- μεταξύ των οποίων σε κορυφαία θέση τοποθετώ τον κ. Παυλόπουλο, με τεράστιες προσωπικές ευθύνες στην καταστροφή της Ελλάδας από τις πυρκαγιές, της Αθήνας από τα περσινά Δεκεμβριανά, την διόγκωση της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς, την αποτυχία της επανίδρυσης και άλλα πολλά- δεν έχασαν τις εκλογές γιατί είπαν την αλήθεια. Αλλά, διότι επί πεντέμισι χρόνια δεν έκαναν απολύτως τίποτε για να ανατρέψουν την κατρακύλα της χώρας και μάλιστα την έσπρωξαν κιόλας προς τον γκρεμό. Με απλά λόγια; Ο κ. Καραμανλής προεκλογικά λειτούργησε κάπως ως αντιπολίτευση του εαυτού του. Μιλούσε για την κατάντια, αλλά δεν έδειχνε με το δάκτυλο τον εαυτό του ως υπεύθυνο για αυτήν…

Συμφωνώ απόλυτα με όσους εμμένουν στην ανάγκη ισχυρής αντιπολίτευσης. Και από αυτό θα κριθεί η επιτυχία της κυβέρνησης, η οποία είναι σήμερα εθνικό στοίχημα. Η πρόβλεψή μου, ωστόσο, δεν είναι ενθαρρυντική. Πώς να αντιπολιτευτούν με σοβαρότητα πολιτικοί που δεν μπόρεσαν μέχρι στιγμής να πολιτευτούν ή να κυβερνήσουν με νηφαλιότητα, ρεαλισμό και ειλικρίνεια; Ποιος θα κάνει αντιπολίτευση; Αυτοί που με τον λαϊκισμό ή την ανικανότητα ή την τεμπελιά ή τη διαφθορά τους κατέστρεψαν τον τόπο; Η Νέα Δημοκρατία ή θα πρέπει να ξαναγεννηθεί με νέες ιδέες και συμπεριφορές ή να αποσυντεθεί στα εξ ών συνετέθη….


*To άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στις 20 Νοεμβρίου στην εφημερίδα "Η Χώρα"