Όλοι να πληρώσουμε.

Την ίδια συντριβή που έζησε η Νέα Δημοκρατία στις τελευταίες εκλογές, την ίδια ακριβώς συντριβή πρέπει να αποδείξει απέναντι στον ελληνικό λαό ότι σήμερα νιώθει. Και αυτό, όχι από καμία μαζοχιστική προδιάθεση, αλλά κυρίως διότι είναι τόσο πληγωμένη η αξιοπιστία του πολιτικού κόσμου της χώρας, ώστε οποία δέσμευση αναλαμβάνεται ως υποσχετική για το μέλλον δεν πείθει πλέον κανέναν.

Οι πληροφορίες φέρουν τον κ. Σαμαρά να κάνει κατά την άποψή μου δύο σημαντικές αστοχίες κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού. Αφενός κρατά στάση ισορροπιστή απέναντι στον προκάτοχό του, τον οποίο, όπως χαρακτηριστικά λέγεται, δεν μπορεί να αδειάσει. Κατά δεύτερον, επαναφέρει στη ρητορική του ολοένα και περισσότερο τη συμπαράσταση του στους μικρομεσαίους, προς χάριν των οποίων δεν θα επιτρέψει την επιβολή των όποιων μέτρων που θα θίγουν τα δικαιώματά τους.

Θέλω να κάνω δύο παρατηρήσεις. Η αυτοκριτική που επιβάλλεται να γίνει στο χώρο της κεντροδεξιάς δεν προτείνω να έχει τον χαρακτήρα συντριβής και μετανοίας. Η αυτοκριτική στο γήπεδο της πολιτικής δεν χρειάζεται να είναι εξομολόγηση. Αντίθετα εξυπηρετεί την οριοθέτηση των νέων στόχων και την υιοθέτηση των νέων ιδεών που δεν μπορεί να πείσει, αν πρώτα δεν αποδεχθεί κανείς με εντιμότητα και θάρρος ότι οι προηγούμενες δεν έπεισαν, δεν έκαναν το αναμενόμενο καλό στον τόπο, ότι στον αντίποδα μας εζημίωσαν. Σε τι έσφαλλε για παράδειγμα ο κοσμοπολίτης κ. Αλογοσκούφης και μετατράπηκε σε παίκτη μικροπολιτικής και διαμεσολαβητή σε ντηλς αμφιλεγόμενης σημασίας για το δημόσιο συμφέρον; Τι δεν πήγε καλά και η πειθώς που αναπτύξαμε προκειμένου να εξέλθουμε από την επιτήρηση μας οδήγησε σε αυτό το επίπεδο σήμερα ώστε να αντιμετωπίζουμε την διεθνή κατακραυγή; Τι δεν έκανε ο εκλιπών πρωθυπουργός ώστε η περασμένη πενταετία να πάει τόσο χαμένη; Αν αυτά τα ερωτήματα δεν απαντηθούν δεν θα καταφέρει ποτέ ο κ. Σαμαράς να ανοίξει νέα σελίδα στο χώρο του και θα κουβαλά πάντοτε σαν βαρίδι στις πλάτες του τον κ. Καραμανλή, έναν κακό πρωθυπουργό και μια κάκιστη διακυβέρνηση.

Η δεύτερη παρατήρηση έχει να κάνει με τον λαϊκισμό. Νομίζω ότι τα πράγματα είναι απλά. Σίγουρα έφταιξαν οι κυβερνήσεις. Μερίδιο όμως της ευθύνης έχουν και όλοι οι Έλληνες για το σημερινό κατάντημα. Εκείνοι που έκλεψαν το κράτος (με τις φοροδιαφυγές, τις παρανομίες τους, τις καταχρήσεις τους) και εκείνοι που ανέχτηκαν για χρόνια τη διαιώνιση αυτής της κατάστασης (επιβραβεύοντας με την ψήφο τους κυβερνήσεις που σμίλεψαν αυτές τις νοοτροπίες και συμπεριφορές). Σήμερα, στην κατάσταση που έχουμε φτάσει πρέπει όλοι να πληρώσουμε. Είτε λεγόμαστε πολιτικοί, είτε επιχειρηματίες, είτε μικρομεσαίοι, είτε και φτωχοί. Αναλογικά βέβαια. Αλλά δυστυχώς, θα κληθούμε να πληρώσουμε όλοι. Οι πολιτικοί ηγέτες έχουν δύο καθήκοντα. Να είναι σκληροί με τον εαυτό τους, αλλά και αληθινοί με τους υπόλοιπους. Ο Έλληνας πολίτης πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι ναι μεν οι πολιτικοί του δεν υπήρξαν οι ηθικότεροι και εξυπνότεροι άνθρωποι στον κόσμο, αλλά και εκείνος αφενός τους επέλεξε και αφετέρου κι εκείνος γαλουχήθηκε με την «ιδεολογία» της αρπαχτής και της ρεμούλας. Με απλά λόγια. Και ο Έλληνας όπου βρήκε την ευκαιρία, και βούτηξε το δάχτυλο στο μέλι, και τεμπέλιασε, και εκμεταλλεύθηκε την πολιτική αβουλία.


*Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε χθες στην εφημερίδα "Η Χώρα"