Ο Καραμανλής ήταν νεοφιλελεύθερος;

Με τον κ. Σαμαρά συνέβη το εξής απλό. Τον ευνόησε η συγκυρία να τον επαναφέρει ο Καραμανλής στη Νέα Δημοκρατία, με στόχο να κρατήσει ένα αντίβαρο απέναντι στην κ. Μπακογιάννη, η οποία με τη σειρά της πίστεψε ότι το παιχνίδι ήταν σικέ (ήταν, αλλά σε βάρος της), ενώ ο λαός αυτός που λησμονά γρήγορα, προτίμησε τον λιγότερο φθαρμένο σε σχέση με τους συνενόχους των τελευταίων κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας. Με άλλα λόγια. Η απουσία του κ. Σαμαρά από το προσκήνιο λειτούργησε κάπως σαν την κολυμπήθρα του Σιλωάμ, μέσα στην οποία αναβαπτίστηκε και παραδόθηκε λευκός και αμόλυντος στον ελληνικό λαό για νέα Κρίση.

Είναι λευκός και αμόλυντος; Προφανώς όχι. Δεν θα εμείνω στη φιλοδοξία του να φτιάξει κόμμα, ούτε στον πατριωτικό λαϊκισμό του και τον κίβδηλο μεγαλοϊδεατισμό του, της περιόδου 90-93 που ακόμη σαν χώρα πληρώνουμε. Ούτε μπορώ ασφαλώς να συμμεριστώ τις ρηχές αναλύσεις του ενός και του άλλου, ότι δήθεν ο λαός με αυτήν του την επιλογή έστειλε στα τάρταρα την πολιτική οικογενειοκρατία αυτού του τόπου, αφού και ο κ. Σαμαράς υπήρξε ο ίδιος μεγάλος ευνοούμενος του συστήματος, χωρίς ωστόσο να έχει ακόμη αποδείξει ότι το άξιζε.

Αντίθετα. Ο κ. Σαμαράς σήμερα δεν είναι λευκός και αμόλυντος για δύο λόγους. Αφενός είχε την ατυχία να είναι μέρος της τελευταίας και πιο εξαθλιωμένης από την μεταπολίτευση και εντεύθεν κυβέρνησης της χώρας. Αφετέρου ο ίδιος δεν βοηθά καθόλου τον εαυτό του, αφού αποδεικνύει κάθε ημέρα που περνά ότι ο χρόνος και η εμπειρία δεν τον άλλαξαν καθόλου.

Έγραφα από αυτές εδώ τις σελίδες ότι το πρώτο δείγμα γραφής θα το δώσει ο κ. Σαμαράς στη συζήτηση για τον προϋπολογισμό. Ως αντιπολίτευση τα πήγε καλά. Σωστή η τοποθέτηση του σχετικά με τις δύο αντικρουόμενες σχολές σκέψεις μέσα στο οικονομικό επιτελείο, ορθή και η ανάλυση του σχετικά με την έλλειψη κινήτρων ανάπτυξης. Ως αυριανή κυβέρνηση όμως δεν έπεισε καθόλου. Κι αυτό διότι, πουθενά δεν φάνηκε στην ομιλία του ότι το έμαθε το μάθημά του. Αναλώθηκε σε συγκρίσεις ανούσιες με τις περασμένες κυβερνήσεις, ποιος παρέδωσε το έλλειμμα τόσο, ποιος αύξησε το δημόσιο χρέος περισσότερο και άλλα συναφή. Επιχείρησε να καλύψει τον Καραμανλή, για τον οποίο μάλιστα είπε ότι έκανε και γενναία αυτοκριτική, αναδεικνύοντας τον εαυτό του σε συνεχιστή του αποτυχημένου προκατόχου του.

Επίσης, καθόλου δεν έπεισαν οι προτάσεις του σε σχέση με το μέλλον. Ένα παράδειγμα μόνο. Μίλησε για την μεγάλη σημασία της απασχόλησης, δείχνοντας τον χώρο της ναυτιλίας όπου θα μπορούσε η Ελλάδα να μεγαλουργήσει, αλλά και την βιομηχανία του τουρισμού. Για το πρώτο ζήτημα δεν μας είπε τον τρόπο που σε αυτήν την διεθνή αρνητική συγκυρία, η ελληνική ναυτιλία θα μπορούσε να ανακάμψει και μάλιστα βοηθώντας τη γενικότερη ανάπτυξη του τόπου, ενώ για τον τουρισμό δεν ανέφερε ούτε μισό μέτρο. Αντίθετα, κατηγόρησε το ΠΑΣΟΚ ότι κατάργησε τα δύο αρμόδια υπουργεία – Ναυτιλίας και Τουρισμού- αγνοώντας προφανώς ότι το μεν πρώτο επί Νέας Δημοκρατίας υπήρξε φυτώριο διαφθοράς το δε δεύτερο άφησε την χώρα έκθετη στη διεθνή τουριστική κοινότητα και καταχρεωμένη (τα γραφεία ΕΟΤ κλείνουν το ένα μετά το άλλο, τα διεθνή Μέσα Ενημέρωσης είναι απλήρωτα εδώ και χρόνια και μας διαπομπεύουν σε κάθε ευκαιρία).

Ο λόγος του νέου προέδρου της Νέας Δημοκρατίας βρίθει τέτοιων παραδειγμάτων. Η πρόταση του για το μέλλον στερείται συγκεκριμένων ουσιαστικών σημείων, ενώ η προσωπική του στάση εξέφρασε μια αλαζονική μη- μεταμέλεια. Ο Καραμανλής ήταν καλή αντιπολίτευση. Το πρόβλημα ήταν ότι ως κυβέρνηση συνέχισε να αντιπολιτεύεται τον εαυτό του για όσα αδυνατούσε να κάνει ο ίδιος. Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι μέχρι και την τελευταία στιγμή επαναλάμβανε τα ίδια και τα ίδια, λες κι ο ίδιος δεν κυβέρνησε ποτέ και ως εκ τούτου δεν είχε ευθύνες. Ο κ. Σαμαράς πρέπει να απεγκλωβιστεί και από τον προκάτοχό του, αλλά και από τον ίδιο τον λαϊκιστή εαυτό του. Δεν επιτρέπεται σήμερα να λέει ότι η Νέα Δημοκρατία πιστεύει στον κοινωνικό φιλελευθερισμό, τον οποίο αντιπαραθέτει στον ανάλγητο νεοφιλελευθερισμό. Και αν θέλει να συνεχίσει να αναμασάει αυτές τις ανυπόστατες κοινοτοπίες, ας μας ξεκαθαρίσει ποιος ήταν ή είναι νεοφιλελεύθερος. Ο Καραμανλής; Η κ. Κατσέλη ή ο κ. Παπακωνσταντίνου; Άλλωστε, από τέτοια είμαστε χορτασμένοι. Φροντίζει για αυτό η κ. Παπαρήγα.