Στο έλεος των μεγαλεργολάβων

Τα Μέσα Ενημέρωσης αυτού του τόπου μοιράζονται σε μεγάλο βαθμό την ευθύνη της σημερινής κατάντιας. Οι ιδιοκτήτες τους, ανέκαθεν έβλεπαν σε αυτήν τους τη δραστηριότητα, τη δυνατότητα να αναπτύξουν άλλες επιχειρηματικές δράσεις με σημαντικές προσόδους. Λέγω απλώς το κοινότοπο: ο Τύπος υπήρξε για αυτούς πάρεργο, με το οποίο εκβίαζαν διαχρονικά κυβερνήσεις προκειμένου να πλουτίσουν από την ανάθεση μεγάλων έργων σε κατασκευαστικές ή άλλες εταιρείες που έχουν στην κατοχή τους. Το αποτέλεσμα; Ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν να ασκήσουν με νηφαλιότητα και φερεγγυότητα την επιχειρηματική τους δράση, να φτιάξουν δηλαδή ένα τόσο καλό προϊόν που θα τους αποδίδει κέρδη από μόνο του, αλλά αντίθετα ξεπουλήθηκαν στον έναν ή τον άλλο πολιτικό προϊστάμενο, ο οποίος και τους πλήρωνε αδρά (με κρατικές δουλειές ή κρατική διαφήμιση) για τις υπηρεσίες τους.

Η υποκρισία τόσο περισσεύει στα ελληνικά μίντια, όσο απουσιάζει και η ενημέρωση. Ο καθένας έχει τους δικούς του εκλεκτούς , ανάλογα με τις κρυφές μισθοδοσίες στις οποίες περιλαμβάνεται, τους οποίους προασπίζει με κάθε μέσο, έστω κι αν λέγονται οφθαλμοφανείς παραλογισμοί. Κορυφαίο παράδειγμα; Ο απελθών πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, του οποίου το ηγετικό του χάρισμα εκθειαζόταν μέχρι τελευταίας στιγμής, προτού απογυμνωθεί πλήρως η μικρή καρικατούρα που τόσα χρόνια με επιμέλεια κάποιοι εκδότες και δημοσιογράφοι έκρυβαν.

Η υποκρισία στα ελληνικά μίντια καλύπτει τους εκλεκτούς, ακόμη κι όταν εκείνοι πολιτικά έχουν πλέον τελειώσει. Κορυφαίο παράδειγμα; Η πρόσφατη τραγωδία των Τεμπών, με τον έναν νεκρό. Το θέμα κυριάρχησε στα δημοσιογραφικά πάνελ για μια ημέρα, ενώ το ρεπορτάζ επαναλάμβανε ξανά και ξανά ότι οι μεγάλες βροχοπτώσεις που σημειώθηκαν φέτος ήταν υπεύθυνες για την μοιραία αυτή στιγμή. Είναι έτσι; Δεν είναι; Δεν το γνωρίζω. Μου φαίνεται ωστόσο άδικο, να κατηγορούμε μόνο τον Θεό για ένα έργο αποκλειστικά ανθρώπινο. Δεν υπήρξε αστοχία στη μελέτη ή την κατασκευή; Δεν υπήρξε ανθρώπινη πλημμέλεια; Για ποιο λόγο κανείς δεν διερωτήθηκε και κανείς δεν ζήτησε περαιτέρω διερεύνηση για τις τυχόν ευθύνες τόσο των εταιρειών που ενεπλάκησαν όσο και των πολιτικών προϊσταμένων, που είχαν υπ ευθύνη τους το έργο, έστω κι αυτοί έχουν σήμερα εκλείψει;

Τα λέγω αυτά με απόλυτη γνώση και συνείδηση ότι άλλοι «ξεσκίζονται» και άλλοι κανακεύονται μέχρις αηδίας. Όταν το 2005, υφυπουργός πολιτισμού ων, κατέρρευσε το στέγαστρο της Σαντορίνης, με τον τραγικό απολογισμό του ενός νεκρού, ουδείς εξ αυτών των κυρίων και κυριών των μίντια κάθισε να ακούσει τις αιτιάσεις μου, ότι το έργο δεν ήταν στην ευθύνη του Υπουργείου Πολιτισμού και ότι άλλος φορέας είχε αναλάβει (κακώς και επί ΠΑΣΟΚ) την εκτέλεσή του. Ουδείς εξ αυτών, μίλησε τότε για βροχοπτώσεις και καιρικά φαινόμενα, αλλά όλοι ενέμειναν στις μεγάλες πολιτικές ευθύνες. Ήταν έτσι; Δεν ήταν; Σήμερα γνωρίζουμε τι συνέβη. Η έρευνα που τότε διέταξα, ολοκληρώθηκε με συγκεκριμένο πόρισμα το 2006, η οποία επιβεβαίωσε τα τεχνικά σφάλματα που οδήγησαν στην κατάρρευση. Η έκθεση εστάλη στον εισαγγελέα, πλην όμως έκτοτε δεν άκουσα τίποτε σχετικό.

Τα ελληνικά μίντια αποτελούν μέρος της κρίσης. Στο ίδιο ποσοστό με τα ελληνικά κόμματα. Το προφανές είναι ότι δεν έχουν καταλάβει ότι θα συμπαρασυρθούν στην κατρακύλα. Άλλωστε, στο τέλος, όλοι θα πληρώσουμε.


*Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στις 26 Δεκεμβρίου