Πού είναι η ανάπτυξη;

Οι χθεσινές δηλώσεις του κ. Παπανδρέου για την οικονομία στερούνται του οποιουδήποτε κινήτρου για την ανάπτυξη. Ακόμη και ο ανασχεδιασμός του φορολογικού συστήματος, που θα μπορούσε να ιδωθεί ως κίνητρο στερείται δύο βασικών πραγμάτων. Αφενός είναι και η νέα προτεινόμενη δομή του περίπλοκη. Ένα απλούστερο σύστημα , αυτό που θα επιτρέπει στον πολίτη μόνος του να συντάσσει την φορολογική του δήλωση, είναι και πιο αποδοτικό, αλλά κυρίως πιο δίκαιο και εύκολο να ελεγχθεί. Ένα πολύ καλό παράδειγμα αποτελούν τα ακίνητα, όπου θα μπορούσε να ισχύσει ένας και μόνος φόρος, εξαρτώμενος από το συνολικό εμβαδό και τον συντελεστή δόμησης της συγκεκριμένης περιοχής. Το δεύτερο σημαντικότερο μειονέκτημα είναι ότι και αυτή η μεταρρύθμιση είναι περιορισμένης χρονικής διάρκειας ζωής, γεγονός που είναι αποτρεπτικό για την οποιαδήποτε ξένη επένδυση που απαιτεί εχέγγυα συνέχειας και σταθερότητας στο ζήτημα της φορολογίας. Είχα προτείνει το φορολογικό να είναι από τα θέματα που θα επιτευχθεί με αίσθηση εθνικού συμφέροντος η μέγιστη δυνατή συναίνεση, προκειμένου όλοι να δεσμευτούμε για το μέλλον. Κάτι τέτοιο δεν έχει συμβεί.

Οι χθεσινές αρχές του κ. Παπανδρέου στερούνται συγκεκριμένου περιεχομένου. Παρέμειναν ασαφείς και σε κάποια τους σημεία τραγικά λαϊκίστικες. Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει για νέα σώματα ράμπο για την πάταξη της φοροδιαφυγής, ενώ η περίφημη περιστολή των δαπανών ανά υπουργείο κατά 10% είχε κατά κόρον ενταχθεί στις νεοκαραμανλικές δεσμεύσεις, χωρίς βέβαια ποτέ να γίνει πράξη, έστω και να καταγραφεί ως προσπάθεια. Ο τέως υπουργός του ΠΑΣΟΚ, κ. Αλέκος Παπαδόπουλος έχει καταθέσει μία πολύ σοβαρή άποψη σε σχέση με την εισαγωγή συγκεκριμένου λογισμικού στη διασταύρωση στοιχείων, η οποία εφαρμόζεται με εξαιρετικά επιτυχημένα αποτελέσματα σε ευρωπαϊκές χώρες για τον έλεγχο της φοροδιαφυγής. Εξίσου λαϊκίστικη θεωρώ και την περιστολή των αποδοχών των βουλευτών, που όσο κι αν αυτό φαντάζει σκληρό για το λαϊκό αίσθημα, δεν είναι καθόλου υψηλές. Ακριβώς το αντίθετο μάλιστα.

Τέλος, δεν είναι απολύτως ευθυγραμμισμένες οι προτάσεις του κ. Παπανδρέου με τις επιταγές των Βρυξελλών, οι οποίες δεν απαιτούν από την Ελλάδα μέτρα για το αύριο, αλλά μέτρα που να επανορθώνουν δραστικά για το χτες. Λέγαμε και χθες ότι, όσο μεγαλύτερη ανάγκη έχουμε τον κ. Τρισέ, ο οποίος θα κληθεί να παίξει απέναντί μας τον ρόλο του ΔΝΤ, υπό την εποπτεία του οποίου- ελέω ευρωπαικής ένωσης- δεν θα υπαχθούμε, τόσο πιο αγόγγυστα θα πρέπει να υπομένουμε και να ακολουθούμε τις επιταγές του.

Ο κ. Παπανδρέου πρέπει να πειστεί για δύο πράγματα. Πρώτα και κύρια να πει μόνο αλήθειες στον ελληνικό λαό. Δεν είναι δυνατόν από τη μια να μιλά για παράδοση εθνικής κυριαρχίας και από την άλλη να μιλά με καθησυχαστικούς τόνους στον πολίτη. Δεύτερον, να ποντάρει ότι στην ελληνική κοινωνία υπάρχουν δυνάμεις που θα υποστηρίξουν μια πολιτική που δεν θα στηριχθεί στις γνωστές ισορροπίες και στη λογική «να κερδίσουμε χρόνο». Αν υπάρχουν αυτές οι δυνάμεις θα το δείξει το μέλλον. Αν στοιχηματίσει στην επαγρύπνησή τους ο κ. Παπανδρέου, τότε θα μπορεί να ισχυριστεί ότι αν μην τι άλλο προσπάθησε την ανατροπή. Αν δεν υπάρχουν τελικώς αυτές οι δυνάμεις, τότε και για τη χώρα θα ισχύει το γνωστό «έπαιξε και έχασε»….