Οι όψιμοι εγγυητές της ενότητας…

Θυμούμαι πολύ καλά τον κ. Μειμαράκη στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, ακριβώς πριν από έναν χρόνο. Με τη δική μου παρέμβαση, χωρίς ιδιοτέλεια και κακές προθέσεις, διακυβεύοντας την θέση μου, επιχείρησα να μιλήσω ανοικτά για τα προβλήματα που όλοι μας εν κρυπτώ συζητούσαμε: για το στίγμα της διαφθοράς και των σκανδάλων που για πρώτη φορά μας κολλούσε, για την τρομακτική υστέρηση στις μεταρρυθμίσεις, για την ανυπαρξία πολιτικής πλατφόρμας που θα έδινε την απαραίτητη θεωρητική βάση στις αλλαγές που θα δρομολογούσαμε. Λίγα λεπτά μετά, ο υπουργός άμυνας τότε, κ. Μειμαράκης έπαιρνε τον λόγο υποτίθεται για να με βάλει στη θέση μου. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του, όλα πήγαιναν καλά, η οικονομία μας δεν είχε να φοβάται τίποτε, τα σκάνδαλα ήταν συνωμοσίες κάποιου αόρατου χεριού και οι δικές μου προθέσεις σκοτεινές και ανέντιμες. Να υπενθυμίσω για να ολοκληρωθεί το κάδρο ότι ο κ. Μειμαράκης είχε λίγο πριν την κεντρική επιτροπή καταφερθεί ενάντια στον πανίσχυρο τότε κ. Ρουσόπουλο, αλλά γρήγορα επανήλθε στην τάξη μετά από μια σύντομη συνάντηση με τον κ. Καραμανλή. Και προφανώς αντιλαμβάνομαι ότι η «απάντησή» του σε εμένα ήθελε απλώς να χαϊδέψει αυτιά που ενόχλησα και προφανώς να ζητήσει και έμπρακτα συγνώμη για το θράσος του να διαπιστώσει κακώς κείμενα…Ανθρώπινο. Πρέπει ωστόσο σήμερα όλοι να αντιληφθούμε , όσοι δεν κερδίσαμε ποτέ τίποτε παραπάνω από την παράταξη από όσα αφειδώς της προσφέραμε ότι εκείνοι που αποτέλεσαν μέρος του προβλήματος και έσυραν την Νέα Δημοκρατία σε αυτόν τον εκλογικό διασυρμό, δεν μπορούν να επαίρονται ως εγγυητές της ενότητας της. Χειροκροτητές και τυχοδιώκτες μπορεί να είναι πρόσκαιρα ευχάριστοι, δεν είναι όμως καθόλου χρήσιμοι….


*Δημοσίευση στην εφημερίδα "Η χώρα"