Η παράταξη του βέρτιγκο…

Εκεί ζουν προφανώς οι δήθεν κορυφαίοι της Νέας Δημοκρατίας. Εμμένω να ασχολούμαι με τις καταθέσεις ιδεών του ενός και του άλλου για έναν απλούστατο λόγο. Γίνεται κατανοητό ότι ακόμη και σήμερα αδυνατούν να αντιληφθούν τα αίτια της συντριβής του κ. Καραμανλή, της παρέας του και της ηγετικής τους ομάδας. Πώς αλλιώς μπορεί κανείς να συμμεριστεί την άποψη υποψήφιου προέδρου ότι παρήχθη έργο, το οποίο όμως…δεν μπόρεσε να επικοινωνηθεί καλά! Και το λέγει αυτό για την κυβέρνηση που επί χρόνια έκανε την επικοινωνία μοναδική της πολιτική. Πώς αλλιώς μπορεί κανείς να καταλάβει κάποιους έτερους παρεμβασιούχους (προσωρινούς ειδήμονες της παρέμβασης) που εμμένουν να αναρωτιούνται «πώς η κεντροδεξιά στην Ελλάδα υπέστη μία μεγάλη ήττα, ενώ στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης οι... ιδέες μας επικρατούν». Πώς μπορεί να αντιμετωπίσει κανείς σοβαρά εκείνους που τώρα, κατόπιν εορτής ρητορεύουν «πως δεν μπορεί να υπάρξει ασφάλεια με απονευρωμένη αστυνομία και ανοχή στην παραβατικότητα». Όταν εκείνοι οι ίδιοι σιωπούσαν εκκωφαντικά επάνω στους θώκους τους μπροστά στην αδιάντροπη πολιτική αμηχανία που οδήγησε στον διεθνή διασυρμό της χώρας και την οικονομική καταστροφή εκατοντάδων συμπολιτών μας κατά τα γνωστά «Δεκεμβριανά». Πώς μπορεί να δει κανείς με νηφαλιότητα την ατζέντα εκείνων που επί πεντέμισι χρόνια στάθηκαν δίπλα στον Καραμανλή, χωρίς να έχουν το θάρρος να προτείνουν καμία αλλαγή, δίχως να παράγουν τίποτε το ουσιαστικό στις δικές τους θέσεις ευθύνης, χωρίς ουδεμία διάθεση να προασπίσουν από τότε την ηθική της παράταξης και αυτήν την παρακαταθήκη της στη χώρα; Τέλος, πώς να μη γελάσει κανείς με τον ψευτο-πατριωτισμό που δήθεν μας πουλούν κάποιοι άλλοι, όταν πριν από καμιά δεκαπενταριά χρόνια «ζαλώσανε» στην πλάτη μας ένα βάρος που συνεχίζει να ανακόπτει τον βηματισμό της χώρας στο διεθνές περιβάλλον;

Ωραία η αυλή της Αλίκης, αλλά τα θαύματα κρατούν τρεις μόλις ημέρες και μετά τελειώνουν. Το δικό τους «θαύμα» τελείωσε προ καιρού και ας συνεχίζουν να βαυκαλίζονται περί του κορυφαίου τους ρόλου…