Το αντιπαράδειγμα Καραμανλή

To ΠΑΣΟΚ είναι σήμερα μπροστά σε μια σκληρή πραγματικότητα. Από τη μια πλευρά βλέπει τον παλιό, κακό, καρεκλοκένταυρο και πεινασμένο για εξουσία και ρουσφέτια, παλαιοκομματικό εαυτό του να ανθίσταται στην ανανέωση του κ. Παπανδρέου. Από την άλλη βρίσκεται μπροστά στο απροσδιόριστου ύψους ακόμη χάλι της ελληνικής οικονομίας που του παρέδωσε η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή. Ο κ. Παπανδρέου δεν χρειάζεται να ανακαλύψει εκ νέου τον τροχό. Αρκεί να μετέλθει καλά δοκιμασμένα πρότυπα. Για παράδειγμα αυτό της Άνγκελα Μέρκελ στη Γερμανία που δεν υπέκυψε στις λαικίστικες σειρήνες του παρεμβατισμού και του κρατικού προστατευτισμού και επιβραβεύθηκε τελικώς από τους Γερμανούς εκλογείς. Την ίδια στιγμή, ο κ. Παπανδρέου έχει μπροστά και ηχηρά παραδείγματα προς αποφυγή. Αυτό του κ. Καραμανλή που από πολέμιος των συμφερόντων έγινε με την αδράνεια του δέσμιός τους, που αντί για δημοσιονομική εξυγίανση διέλυσε το ΣΔΟΕ (υποτίθεται για να δημιουργήσει κάτι άλλο, του οποίου το αδιάφθορο ελέγχεται, βλ. υπόθεση Κλαδά), υπονόμευσε κάθε θεσμό, άφησε ξέφραγο αμπέλι την φοροδιαφυγή και εκτόξευσε στα ύψη τις σπατάλες των υπουργείων των κυβερνήσεών του. Έχω την άποψη ότι ο κ. Παπανδρέου αφενός πρέπει να κλείσει τα αυτιά σε όσους του λέγουν ότι οι αλλαγές στο κόμμα πρέπει να είναι σταδιακές, διότι αν δεν αντισταθεί τώρα που είναι ισχυρός, αργότερα θα αναγκαστεί να υποκύψει και να συμβιβαστεί πλήρως. Και αφετέρου, στα περί οικονομίας, στις διάφορες διυπουργικές που θα στηθούν από εδώ και στο εξής, με τον οιοδήποτε υπουργό να διεκδικεί μερίδιο κρατικού κορβανά κραδαίνοντας στο χέρι τις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΠΑΣΟΚ για παροχές και από την άλλη πλευρά τον κ. Παπακωνσταντίνου να απαντά ότι δεν υπάρχουν λεφτά, ο κ. Παπανδρέου πρέπει να δίνει το απόλυτο προβάδισμα στον δεύτερο. Ο ελληνικός λαός κατανοεί ότι πρέπει να κάνουμε θυσίες. Αρκεί οι κυβερνώντες να μην σπαταλήσουν κι εκείνοι το όποιο πολιτικό τους κεφάλαιο διασπαθίζοντας τον εθνικό πλούτο και διογκώνοντας τις σπατάλες, χαρίζοντας φόρους και χρέη στους ισχυρούς και συγκαλύπτοντας την όποια δική τους προσωπική διαφθορά που αργά ή γρήγορα θα φθάσει στο Μαξίμου. Το αντιπαράδειγμα Καραμανλή είναι πολύ σφοδρό, εξαιρετικά νωπό, βαθιά τραγικό και οδυνηρό για να πάψει να το θυμάται ο σημερινός πρωθυπουργός. Η προσωπική ιστορία Καραμανλή μπορεί να γίνει ο καλύτερος σύμβουλος/πλοηγός για τον κ. Παπανδρέου. Κι αυτή θα είναι η ουσιαστική θετική παρακαταθήκη του πρώτου απέναντι στο έθνος. Case study προς αποφυγή…


*Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε σήμερα στην εφημερίδα "Η Χώρα"