Η κοινή λογική θα εκδικηθεί την πολιτική και την ενημέρωση.

Το πρόβλημα στην Ελλάδα δεν το έχει μόνο η πολιτική. Το έχει ασφαλώς και η επικοινωνία. Η ενημέρωση. Αντιγράφω από γνωστό αρθρογράφο του ημερήσιου Τύπου: «Η Ιστορία δεν θα τον τοποθετήσει (τον Κώστα Καραμανλή) στους σημαντικότερους πρωθυπουργούς που είχε η χώρα. Όμως, η δωδεκάχρονη παρουσία του στην προεδρία της Ν. Δ. και η σχεδόν εξαετής θητεία του στο αξίωμα του πρωθυπουργού, του δίνουν το δικαίωμα να παρεμβαίνει στοχευμένα στα εθνικά θέματα αλλά και σε καίρια κοινωνικά ζητήματα, όπως είναι η αναμόρφωση του ασφαλιστικού συστήματος και η μεταρρύθμιση στην παιδεία, με έναν ώριμο και, στον βαθμό του δυνατού, υπερκομματικό λόγο ο οποίος θα λαμβάνεται σοβαρά υπόψη από όλους». Ενδιαφέρουσα άποψη. Είναι ωστόσο καθόλου ρεαλιστικά ή σοβαρά αυτά που λέγει; Γιατί δηλαδή ο κ. Καραμανλής θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπ ‘οψιν όταν μιλήσει για το ασφαλιστικό ή την παιδεία ή τα εθνικά ζητήματα; Αφού δεν κατάφερε να αρθρώσει επί της ουσίας καμία σοβαρή άποψη ή να προωθήσει καμία καίρια τομή ή να εκφράσει κανένα συγκεκριμένο όραμα επί μια εξαετία στον πρωθυπουργικό θώκο, για ποιο λόγο θα έχει κάτι να πει στο αμέσως προσεχές μέλλον; Από πού δε, απορρέει η υπερκομματική του διάθεση; Από την μόνιμη άρνηση του όσο ήταν ισχυρός να έλθει σε οποιαδήποτε συνεννόηση με τον κ. Παπανδρέου ή από την αλαζονική συμπεριφορά των φίλων του που είχε επιλέξει να κυβερνά μαζί τους τη χώρα;
Το έχω πει πολλές φορές και θα το επαναλάβω ακόμη μια. Το κρισιμότερο ζήτημα που αντιμετωπίζει η χώρα δεν είναι αν θα κινηθεί δεξιά ή αριστερά ή στο κέντρο, κοινωνικό ή «ακοινώνητο»… Το πρόβλημα είναι ότι αδυνατούμε να κινηθούμε ορθολογικά. Διατυπώνουμε κρίσεις στον δημόσιο διάλογο δίχως καμία ουσιαστική επιχειρηματολογία, ξεπληρώνοντας προσωπικά ή άλλα γραμμάτια. Φωνάζουμε για το ξεπούλημα του Λιμανιού, ενώ είναι ξεκάθαρο κατ’ αρχήν ότι πρόκειται για ενοικίαση (καλώς ή κακώς). Εξανιστάμεθα για την αστυνόμευση των Εξαρχίων, λες και πρόκειται για κράτος εν κράτει. Ξεχνούμε γρήγορα το παρελθόν του ενός ή του άλλου, τους βαπτίζουμε πρωτοκλασάτους και ακούμε ανερυθρίαστα να ομολογούν ότι «οι πολιτικοί σε κάθε εκλογή αναβαπτίζονται στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ»…Πολιτική και ενημέρωση είναι δύο συγκοινωνούντα δοχεία. Κάποιος πληρώνει και κάποιος πωλείται. Η ανατροπή αυτής της ιστορίας είναι εξαιρετικά κρίσιμη και για τις δύο πλευρές, διότι κάποια στιγμή η κοινή λογική βγαίνει από την χαύνωση και εκδικείται.

*Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Η χώρα"