Κάποιος να μας θάψει, γιατί το πτώμα σάπισε….

Πολλά ειπώθηκαν τις τελευταίες ημέρες για την περίφημη επιστολή Καραμανλή στον κ. Χριστοφοράκο, τον άνθρωπο που όπως ο ίδιος και άλλα στελέχη της Siemens παραδέχτηκαν, μοίρασε περί τα 100 εκατομμύρια ευρώ στα ελληνικά κόμματα, με αντάλλαγμα τις καλές σχέσεις και την ευρύτερη διαμόρφωση ενός κλίματος δουλείας.
Δεν ξέρω γιατί δεν μπορούμε να πούμε ανοικτά αυτό που ο κόσμος έχει τούμπανο, κατά την λαϊκή ρήση. Ήτοι: το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ χρηματίστηκαν από την γερμανική εταιρεία. Τελεία και παύλα. Όπως λογικά πρέπει να τα έχουν πάρει και από άλλες εταιρείες ή επιχειρηματίες. Όπως λογικά ίσως να τα έχουν αρπάξει και άλλα κόμματα. Κάποιες περιπτώσεις τις γνωρίζουμε καλά, έστω κι αν τελικώς δεν αποδείχτηκε κάτι συγκεκριμένο. Υπόθεση Mayo και Κώστας Μητσοτάκης, καταγγελίες Πρόδρομου Εμφιετζόγλου επί Κώστα Καραμανλή και άλλες πολλές που αν κάτσουμε και σκεφτούμε λίγο περισσότερο θα ανακαλέσουμε πολύ εύκολα στην μνήμη μας.

Σήμερα, το σκάνδαλο Siemens φαίνεται να σκάει στα χέρια του νεοκαραμανλισμού. Θα μου πείτε ευλόγως. Καλά, και τι έγινε, μια επιστολή ευχαριστήρια έστειλε ο άνθρωπος, για την στήριξη που προσέφερε ο κ. Χριστοφοράκος στην εγκαθίδρυση της «Νέας Διακυβέρνησης», μπορεί και να μην σημαίνει τίποτε απολύτως. Συμφωνώ. Άλλωστε, ο Καραμανλής μας έχει αφήσει πολιτικούς χρόνους. Οι εκσυγχρονιστές του κ. Σημίτη κατασυκοφαντημένοι έχουν εκλείψει από το προσκήνιο. Ο διαχειριστής των ταμείων της Νέας Δημοκρατίας, Βαρθολομαίος, εκλιπών. Οι του ΠΑΣΟΚ εκτός πολιτικής. Οπότε, άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Η συζήτηση είναι πλέον για τα πηγαδάκια του καφενείου.

Ωστόσο, δεν παύει να υπάρχει στο συγκεκριμένο γεγονός μια παράμετρος που εξαρχής βγάζει άκυρη την όποια προσποίηση έστω της πολιτείας να καθαρίσει τον κόπρο του Αυγεία. Διαβάζω από το ρεπορτάζ της κ. Αριστέας Μπουγάτσου (Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία): «Η ευχαριστήρια επιστολή του πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή προς τον ισχυρό -τότε- άνδρα της Siemens περιλαμβάνεται στην πολύκροτη δικογραφία του μεγάλου σκανδάλου διαφθοράς και δωροδοκιών. (…)Δικαστικά, ουδείς τόλμησε να την αξιολογήσει».

Η κατακλείδα είναι αποκαλυπτική. Η διαφθορά είναι απλωμένη σε κάθε κύτταρο του κοινωνικού ιστού. Η πολιτική διεφθαρμένη: τα δύο κόμματα τα παίρνουν για να δίνουν δουλειές σε εκλεκτούς και κάποιοι τσεπώνουν για τους ίδιους μερτικό από τις κομματικές ενισχύσεις. Η Δικαιοσύνη ελεγχόμενη: η επιστολή υπήρχε και δεν αξιολογήθηκε, οι παραπλανηθέντες υπουργοί του σκανδάλου του Βατοπεδίου και άλλα αλήστου μνήμης... Η Βουλή συντεχνία: κατά τρόπο αήθη και αντισυνταγματικό σπανίως αποφασίζουν οι βουλευτές την άρση της ασυλίας του ενός ή του άλλου συναδέλφου τους για παραβάσεις που ενήργησαν εκτός των καθηκόντων τους, έστω κι αν μιλούμε για πράγματα ανήκουστα, όπως η παράνομη είσοδος κάποιου στο γήπεδο (υπόθεση Καράογλου), αδικήματα που ενήργησε άλλος σε προηγούμενο της εκλογής του χρόνο (υπόθεση Τασούλα επί της δημαρχίας του), στρατολογικές παρατυπίες κάποιου τρίτου (υπόθεση ανυπότακτου Αιβαλιώτη).

Τη συνενοχή του τέως πρωθυπουργού την είχα διαβλέψει δια της λογικής ολόκληρα χρόνια προτού αυτά τα στοιχεία έλθουν στο φως. Τότε, οι ευπρεπείς «δεσποινίδες» των μίντια είχαν σπεύσει με οιμωγές ντροπής να υπερασπισθούν τον πρωθυπουργό, διότι δήθεν κοκκίνιζαν και στην σκέψη ενός διεφθαρμένου ηγέτη. Τότε μάλιστα έλεγα ότι η υπόθεση Siemens είναι δυναμίτης στα θεμέλια του πολιτικού κόσμου, ο οποίος έχει μέγιστη ευθύνη να αποκαλύψει τη δική του διαφθορά, προκειμένου να ανακτήσει την χαμένη προ πολλού αξιοπιστία του. Φευ! Σήμερα είναι ξεκάθαρο. Σε αυτόν τον τόπο, τίποτε δεν αποδεικνύεται τόσο δυνατό ώστε να ανατινάξει το οικοδόμημα και να γεννήσει την ελπίδα του καινούριου. Το πτώμα θα είναι εκεί, μπροστά μας, μέχρι να έλθουν κάποιοι γείτονες, που ενοχλημένοι από τη δυσοσμία, θα βάλουν την χώρα στο φέρετρο…