Ώτα ερμητικά κλειστά…

Δύο ζητήματα είναι κρίσιμα αυτή τη στιγμή. Πρώτον, από τη δημοσιονομική εξυγίανση δεν πρέπει να απουσιάζει ο στόχος της ανταγωνιστικότητας. Δεύτερον, σε περιόδους ύφεσης όπως η σημερινή κεντρικός στόχος πρέπει να είναι η μείωση των δαπανών και όχι η αύξηση των εσόδων μέσα από την επιπλέον φορολόγηση.

Η κυβέρνηση κινείται σωστά κατ’ αρχήν, διότι επέδειξε την ευφυΐα να μοιραστεί την ευθύνη. Με απλά λόγια, να «γράψει» μαζί με τους κοινοτικούς το περίφημο Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Δεύτερον, διότι επιτέλους κάποιος σε αυτόν τον τόπο φαίνεται θορυβημένος. Η απάντηση του κυβερνητικού εκπροσώπου ότι θα πρόκειται για «καταστροφή» αν απορριφθεί από τις Βρυξέλλες το Πρόγραμμα ήταν μεγαλειωδώς ειλικρινής στην κατεύθυνση της αφύπνισης.

Το ζήτημα αυτή τη στιγμή για την ελληνική κυβέρνηση δεν είναι να σταματήσει να δανείζεται, αυξάνοντας τα έσοδά της μέσα από φορολογικές επιβαρύνσεις. Το πρωταρχικό της πρόβλημα είναι να περικόψει τις δαπάνες. Πέρα από τα διαρθρωτικά μέτρα της δημοσιονομικής εξυγίανσης, που έγκειται κατά κύριο λόγο στη δραστική μείωση της σπατάλης στο δημόσιο, στο σκέλος των δαπανών η αντίδραση πρέπει να είναι ταχύτατη. Το έλλειμμα, κατά τον πρώτο μάλιστα χρόνο, θα πρέπει να φτάσει το 8% του ΑΕΠ, προκειμένου να μπορέσουμε με πειστικότητα να διεκδικήσουμε την επανάκτηση της χαμένης μας αξιοπιστίας. Η συγκρότηση επιτροπών ανά υπουργείο για την περικοπή των δαπανών και η κατάρτιση μακρόπνοων προυπολογισμών κινούνται στη σωστή κατεύθυνση. Πλην όμως, η διαβούλευση θα πρέπει να είναι αστραπιαία, ενώ το μαχαίρι πρέπει να φτάσει πιο κοντά στο αρρωστημένο απόστημα. Πλάι στην περικοπή των επιδομάτων του δημοσίου τομέα, πρέπει να γίνει και μια συνολική πρόβλεψη για τις αποζημιώσεις από τις ΔΕΚΟ, προκειμένου να μην επαναληφθούν φαινόμενα τύπου ΟΛΠ. Δεν αρκεί όμως μόνο αυτό. Απαιτείται και η ανάληψη δύσκολων πρωτοβουλιών, όπως αυτή των απολύσεων, προκειμένου να επιτευχθεί πραγματικός εξορθολογισμός του δημοσίου τομέα. Από την άλλη πλευρά, οι νέοι φόροι πρέπει να είναι λελογισμένοι προκειμένου να καταβληθούν. Αυτό απέδειξε και το φιάσκο με τα τέλη κυκλοφορίας, φοροεισπρακτικό μέτρο που συν τοις άλλοις επέτεινε το κοινό αίσθημα των κοινωνικών ανισοτήτων.

Ο δημοσιονομικός εξορθολογισμός θα μειώσει το κόστος δανεισμού, με αποτέλεσμα να ξεκινήσει η οικονομική ανάκαμψη. Η κεφαλαιακή βάση των τραπεζών θα ενισχυθεί από την αναβάθμιση των τίτλων του δημοσίου, με αποτέλεσμα η χρηματοδότηση των νοιοκυριών και των επιχειρήσεων να επανέλθει σε προηγούμενα επίπεδα. Οι δημόσιες επενδύσεις θα αυξηθούν, ενώ η εκπόνηση ενός ολοκληρωμένου, ανταγωνιστικού και μακράς πνοής φορολογικού συστήματος θα καταφέρει να προσελκύσει ξένες επενδύσεις, με αποτέλεσμα την ουσιαστική τόνωση της οικονομίας.

Δύο είναι τα βασικά ζητούμενα για την κυβέρνηση. Αφενός να μην κινηθεί ούτε για μια στιγμή επικοινωνιακά. Με απλά λόγια, αν κλείσει για παράδειγμα το deal με τους Κινέζους για την εξαγορά του δημοσίου χρέους μας να κινηθεί με μετριοπάθεια και να μην αποπροσανατολιστεί από τους στόχους μας. Και αφετέρου να αντισταθεί στον κορπορατισμό και τις πιέσεις των συντεχνιών. Με απλά λόγια, να κλείσει τα αυτιά. Και οι αγρότες θα θιγούν από την κρίση. Και οι ταξιτζήδες. Και οι δικηγόροι. Και οι συμβολαιογράφοι. Και όλοι. Κι αυτό διότι, όπως έχω επαναλάβει πολλάκις στο παρελθόν όλοι έχουμε μερίδιο ευθύνης.