Γιατί «πέθαναν» οι ειδήσεις…

Πρόκειται για μια διαπίστωση ολοένα και περισσοτέρων δημοσιογράφων. Και ως τέτοια δεν θα μπορούσε παρά να έχει ευθεία ανάκλαση στον καταναλωτή- δέκτη. Ακόμη και για όντα – φύσει «ειδησιομανή»-, το δελτίο των 8 , αλλά ακόμη και η ανάγνωση αγαπημένων στηλών στις εφημερίδες, δεν παρουσιάζει πλέον σημαντικό ενδιαφέρον.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι που εξηγούν το φαινόμενο. Πρώτος και κύριος η ακινησία. Ακόμη και εκείνοι που διέβλεψαν εγκαίρως τα προβλήματα, αλλά και όσοι επεδίωξαν να ανοίξουν ζητήματα που έφθαναν λίγο πιο μακριά από την διαχείριση των αυριανών καταστάσεων, προφανώς κουράστηκαν πια να επαναλαμβάνονται, όταν διαπιστώνουν καθημερινά ότι η χώρα τούτη είναι καταδικασμένη να μην αλλάξει ποτέ. Ή, αν μη τι άλλο, μπορεί να κουραστήκαμε κι εμείς οι υπόλοιποι να διαβάζουμε ορθολογικές απόψεις σε έναν κόσμο νεοελληνικό ανορθολογικά πλασμένο, όταν μάλιστα αντιλαμβανόμαστε ότι πολλοί λίγοι είναι τελικώς εκείνοι που ασχολούνται με ζητήματα που υπερβαίνουν το μήκος της μύτης τους.

Δεύτερη παρατήρηση. Οι ειδήσεις «κάθονται» κι αυτές στον καναπέ του ψυχαναλυτή ή τρέχουνε πίσω από καφετζούδες. Τι εννοώ; Ότι η είδηση παραμερίζεται από πλευράς ουσίας και όλοι αναλίσκονται στο παρασκήνιο. Κορυφαίο παράδειγμα; Ο Καραμανλής, που επί πέντε χρόνια προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι πρόκειται για σπουδαίο ηγέτη που όταν δεν μιλάει, παίζει τα δάχτυλα εκνευρισμένος στο τραπέζι, προκειμένου να μας δείξει τον εκνευρισμό του. Κι άλλο παράδειγμα; Ο σημερινός πρωθυπουργός, που πριν από πέντε χρόνια όταν μιλούσε για πράσινη ανάπτυξη έπεφτε θύμα ειρωνείας, προτού ανακαλυφθεί πρόσφατα και προεκλογικά το βάθος των προτάσεών του. Αλλά και σε χαμηλότερα επίπεδα. Τα ερωτικά καβγαδάκια του οικονομικού επιτελείου μας απασχολούν ασκόπως σε καθημερινή βάση. Και άλλα πολλά.

Τρίτο, τελευταίο και σημαντικότερο. Ειδήσεις δεν υπάρχουν, διότι το σύστημα παραγωγής τους έχει αφεντικό. Και μάλιστα αφεντικό με πολιτικούς προϊσταμένους. Αν ο κ. Παπανδρέου δεν τα έχει ήδη βρει με τους νταβατζήδες, τότε υπάρχουν δύο κινήσεις που μπορούν να ξεκαθαρίσουν το τοπίο από τη θολούρα για τη γκριζάδα της διαπλοκής. Ο υπουργός δημόσιας Τάξης, κ. Χρυσοχοίδης να δώσει στη δημοσιότητα σήμερα κιόλας τα ονόματα των δημοσιογράφων που έχουν στην υπηρεσία τους αστυνομικούς να τους φυλάνε. Ποιοι είναι αυτοί; Πόσους αστυνομικούς απασχολούν για την προσωπική τους ασφάλεια; Με ποια αιτιολογία; Ίσως κάποιοι από αυτούς να τους δικαιούνται. Πρέπει όμως να γνωρίζουμε όλοι ποιοι είναι ώστε να μην υφέρπει και η υπόνοια των προσωπικών δουλειών. Από την πλευρά του, ο υπουργός πολιτισμού, κ. Γερουλάνος, ως αρμόδιος για τα ζητήματα της κρατικής τηλεόρασης, να δώσει στη δημοσιότητα σήμερα κιόλας τα ονόματα και τις αμοιβές των υπαλλήλων στον οργανισμό.

Το σύστημα παραγωγής ειδήσεων της χώρας είναι τόσο άρρωστο όσο και το σύστημα που προσπαθεί να περιγράψει. Ως εκ τούτου δεν πείθεται πια κανείς. Η «ορθογραφία» μιας άποψης κρίνεται κατά βάση από την ανεξαρτησία του συγγραφέα της. Σήμερα, πίσω από τις γραμμές διαβάζουμε ξεκάθαρα τα ορνιθοσκαλίσματα μιας αρρωστημένης εξάρτησης.