Συναινεί σε όσα δεν διαφωνεί….

Αυτό είναι τελικώς το resume της πολιτικής στάσης του κ. Σαμαρά απέναντι στα μέτρα που πρότεινε η κυβέρνηση για την ανάταξη της οικονομίας. Να θυμίσω ότι λίγο μετά τη συνάντηση των δύο ανδρών, τα μίντια της χώρας είχαν καλωσορίσει ως πρωτόγνωρη και θεαματική την απόφαση του κ. Σαμαρά να στηρίξει την κυβερνητική πρωτοβουλία σε αυτήν την κρίσιμη για τον τόπο περίοδο. Λεγόταν δε, ότι επρόκειτο για δείγμα πολιτικού πολιτισμού, που τόσο εξέλιπε από τον δημόσιο βίο. Φευ! Η χαρά που ξεφύγαμε δήθεν από τον μίζερο επαρχιωτισμό μας και τον φοβικό πολιτικαντισμό μας, δεν διήρκεσε παρά μερικές ώρες. Διστακτικά, βέβαια, την εξέλιξη την είχα προβλέψει. Ο κ. Σαμαράς συμφώνησε ότι θα συναινέσει στη γενική παραδοχή ότι θα χρειαστούν επώδυνα μέτρα. Μετά την ανακοίνωση και συγκεκριμενοποίηση των μέτρων ωστόσο, κύκλοι της Νέας Δημοκρατίας δήλωναν ότι σε όσα συμφωνεί ο κ. Σαμαράς θα συναινεί, στα δε υπόλοιπα, απλώς θα διαφωνεί! Τι μας είπε λοιπόν το καινούριο; Τίποτε απολύτως.

Έχω επαναλάβει ότι εκεί στη Νέα Δημοκρατία ή τα έχουν χάσει ή μας δουλεύουν απροκάλυπτα. Ακόμη και σε αυτήν την σοβαρότατη συγκυρία, αδυνατούν να συμπεριφερθούν με σοβαρότητα. Στο φορολογικό, λέγεται , ότι ο κ. Σαμαράς θα διαφωνήσει. Στον εκλογικό νόμο διαφωνεί επίσης. Το σχέδιο της διοικητικής αποκέντρωσης δεν τον βρίσκει σύμφωνο, παρά το γεγονός ότι το είχε καταθέσει στα χαρτιά και η Νέα Δημοκρατία, αλλά δεν ευρήκε ποτέ το θάρρος να το περάσει. Αντίθετα, με καμάρι και ο ίδιος και οι άνθρωποί του διατρανώνουν ότι οι ίδιοι πριν από έναν χρόνο είχαν σταθεί στο πλευρό του έλληνα αγρότη, πράγμα που δεν κάνει η σημερινή κυβέρνηση. Λησμονούν εντούτοις να ομολογήσουν ότι τα 500 εκ του πακέτου Χατζηγάκη δεν υπήρχαν και ότι αργότερα βρεθήκαμε εκτεθειμένοι όταν μας τα ζητούσε πίσω ως παράνομες επιδοτήσεις η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Τα μέτρα του κ. Παπανδρέου είναι σε γενικές γραμμές στη σωστή κατεύθυνση. Πρέπει ωστόσο να κινηθεί άμεσα και στην κατεύθυνση των διαρθρωτικών αλλαγών που έχουν να κάνουν με τις γενικότερες μεταρρυθμίσεις στον δημόσιο τομέα, την αποκέντρωση, την εξυγίανση των θεσμών. Στον τομέα της οικονομίας, μείζονος σημασίας είναι η περικοπή των δαπανών (με δραστικά μέτρα και όχι απλώς με μειώσεις των επιδομάτων), η ορθολογική οργάνωση του δημοσίου τομέα, η κατάργηση οργανισμών, το πάγωμα των προσλήψεων, και άλλα που έχουμε τονίσει πλείστες φορές.

Στα της συναινέσεως, προβλέπω ότι η κυβέρνηση, αν τα καταφέρει, θα αναγκαστεί να προχωρήσει μόνη της. Διότι, προβλέπω ότι ο κ. Σαμαράς και οι υπόλοιποι θα συμφωνήσουν σε ό,τι τόσο καιρό δεν διαφωνούν…

*Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Η Χώρα" στις 5 Φεβρουαρίου