Δοκιμασία ωριμότητας

Η εποχή της κατανάλωσης που εδώ και χρόνια ζούμε είναι η βασική υπαίτια που έχουμε χάσει την προσαρμοστικότητά μας. Ακόμη περισσότερο, ο εύκολος πλουτισμός και το μεγάλο κράτος που εξέθρεψε γενιές ολόκληρες νεοελλήνων είχαν ως αποτέλεσμα πολλά πράγματα να μας φαίνονται δεδομένα. Ένα σπίτι, ένα εξοχικό, ένα καλό αυτοκίνητο και πάει λέγοντας έως τα σκάφη και τα σαλέ, ανάλογα με την οικονομική τάξη στην οποία αναφέρεται κάποιος. Βάλε και τον υπερπροστατευτισμό της ελληνικής οικογένειας «κάποια δουλίτσα να βρει το παιδί, να βολευτεί», όλα αυτά συνθέτουν την εικόνα του παζλ.

Σε αυτήν την πραγματικότητα, όλοι έχουν ένα μερίδιο ευθύνης. Διότι ναι μεν οι πολιτικοί βολεύτηκαν με την ποταπή αυτή δοσοληψία και την αρρωστημένη σχέση εξάρτησης, αλλά εξίσου νοσηρή είναι και η απαίτηση των πολιτών που θεωρούν ότι ο βουλευτής εκλέγεται για να ανταποδώσει κάποια στιγμή τη χάρη. Σήμερα, ήλθε η ώρα να εγκαταλειφθούν τα αυτονόητα. Σε όλες τις χώρες της Ευρώπης, οι αναπροσαρμογές και οι αλλαγές είναι μέρος της ζωής. Αλλάζεις δουλειά τέσσερις με πέντε φορές μίνιμουμ, πολλές φορές αναγκάζεσαι να αλλάξεις και πόλη, ή ακόμη και χώρα. Οι επιχειρηματίες καλούν τους εργαζομένους να παγώσουν τις αποδοχές τους, να εργαστούν παραπάνω χωρίς να πληρωθούν υπερωρίες, να βοηθήσουν όλοι σε μια στιγμή δύσκολη, προκειμένου να διασωθούν και άπαντες.

Εδώ μέχρι τώρα τα πράγματα ήσαν διαφορετικά. Οι γονείς προσέγγιζαν τα διάφορα πολιτικά γραφεία, όχι για μια οποιαδήποτε δουλειά, αλλά για κάτι «σταθερό» στο δημόσιο. Έστω κι αν πρόκειται για μια σύμβαση μερικών μηνών. Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο αντιδρούσαν σε διάφορες αλλαγές δεδομένων από την απλούστερη (πχ. μεταφορά της έδρας ενός υπουργείου σε άλλο κτίριο) έως και την πιο σύνθετη (πχ ασφαλιστικό). Μάλιστα, σε διάφορες περιπτώσεις ζητούσαν επιπλέον επιδόματα, διότι το κράτος δεν είχε δικαίωμα να τους αλλάξει συνθήκες ζωής, τον οικογενειακό τους προγραμματισμό. Συνήθως, είχαν δίπλα τους και την εκάστοτε αντιπολίτευση, που έδινε την γραμμή για να μην γίνει ούτε μισό βήμα πίσω. Ο κ. Παπανδρέου, ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έλεγε όχι στην αύξηση των ορίων ηλικίας, σήμερα ο κ. Σαμαράς λέει δώστε λεφτά στους αγρότες, έστω κι αν αυτά δεν υπάρχουν.

Σήμερα, τα πράγματα αναγκαστικά θα αλλάξουν. Και επιδόματα κόβονται και μισθοί μειώνονται. Και όλοι θα κάνουν αναπροσαρμογές και παραχωρήσεις. Όσοι δε, καλούν σε κινητοποιήσεις, προφανώς δεν έχουν καταλάβει το μήνυμα των καιρών. Ή θα αλλάξουμε όλοι ή θα βουλιάξουμε πάλι όλοι. Το ΚΚΕ πράγματι είναι εδώ και χρόνια σταθερό στις απόψεις του. Μόνο που η σταθερότητα είναι ακινησία και το καράβι έχει προσκρούσει σε ύφαλο.

*Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Η Χώρα" στις 8 Φεβρουαρίου